In haar thuishaven Landsmeer vertelt Van Brenk dat ze eind jaren zeventig als agente bij de Amsterdamse politie in een team zat. “De klankbordgroep kleinschalig politieoptreden. Met een psycholoog, een inspecteur en andere specialisten. Om bijvoorbeeld bij de ontruiming van kraakpanden niet alles op te kloppen, maar juist kleiner te maken.” 

“De-escaleren was het toverwoord,” vervolgt ze. “De krakersrellen werden steeds heftiger, met gewonden aan beide kanten. Dat wilde niemand. Ed van Thijn was toen burgemeester en groot voorstander van het de-escaleren.”

Van Brenk, niet op haar mondje gevallen, is een geboren overlegger en bezit een fijne sociale antenne. In de klankbordgroep kwam in die dagen een advertentie ter sprake van Ronald Pieloor, namens de F-side. Supporters wilden met de politie in contact komen. Waarom waren agenten en de ME bij wedstrijden zo gewelddadig?

“Ik moest maar eens met die jongens koffie gaan drinken. Zat ik met Pieloor in het American Hotel. Hij vertelde dat het vooral bij uitduels steeds escaleerde en verhardde. Treinen waren ongeveer veewagens, altijd meteen slaan met de lange lat en de honden erop af. Ik moest maar eens zelf ervaren hoe dat eraan toe ging. Ik ben drie jaar lang mee geweest naar uitwedstrijden.” 

“Getrouwd en wel ging ik dan op zondagochtend met de F-side aan de haal,” zo herinnert Van Brenk zich. “Als ze zeiden: ‘Rennen!’, dan deed ik dat ook maar. Zo kon ik van dichtbij meemaken wat voetbalvandalisme inhield. En dat was best nuttig voor m’n werk.”

Van Brenk praat met supporters voor het home bij De Meer. © AFC Ajax

Zo komt Van Brenk in de jaren tachtig in contact met het bestuur van Ajax. Met voorzitter Ton Harmsen, over het supportershonk. “Ik probeerde Harmsen uit te leggen dat het goed is met de achterban te overleggen, ook om erachter te komen dat dat ze een wit-rood-wit-hart hebben en te achterhalen wat hen beweegt. Maar de beste man sprak alleen maar de taal van het geld. Die van de supporters verstond hij niet. Michael van Praag deed dat veel beter.”

“Ik zei: bouw gewoon een home onder de tribune bij vak F. Dat is toch niet zo moeilijk? Harmsens antwoord: ‘Wat moet dat dan allemaal niet kosten?’ Ik riep iets van tienduizend gulden. Hij gaf zomaar akkoord. Ongelooflijk. Ik zeg altijd als ik het niet meer begrijp: ‘Zou het over geld gaan?’ Daar gaat het bijna altijd over. Geld verklaart veel. Dat ontdekte ik voor het eerst bij Harmsen.” 

In 1984 wordt Van Brenk adviseur van burgemeester Ed van Thijn. “Supporters en voetbalvandalisme bleef ik doen, vanuit het idee: de lange lat gaat ons niet redden. Nog steeds ging het om de-escaleren. Dat vind ik nu nog. Mijn hele lange leven al. Daar houd ik van, samen dingen oplossen.”

Als er iets goed moet worden geregeld, dan moest je bij Van Brenk zijn. Neem de rondvaart na de EK-winst van Oranje in 1988. Dat feestje was Louis van Gaal opgevallen. “In stadion De Meer stond ik in september 1994 in de bestuurskamer. Opeens staat Van Gaal naast mij. Hij zegt: ‘Mevrouw, mag ik u wat vragen? Wat moet ik ervoor doen in die rondvaartboot van u terecht te komen?’ Ik dacht: een landskampioenschap is niet genoeg. Dat is een devaluatie van zo’n feest. ‘Champions League winnen minimaal, lijkt mij,’ antwoordde ik.”

“Met Schelto Patijn, toen de burgemeester, had ik de dag erna de grootste lol. ‘Straks gaat-ie het nog halen ook,’ zei Patijn. ‘Dan heb jij het wel beloofd, Ine.’ Welnee, lukt niet, dacht ik.”

De memorabele rondvaart na de Champions Leaguewinst in 1995. © AFC Ajax

“Op de finaledag in mei zat ik alleen thuis voor de tv te kijken. Ik was niet in Wenen. Als ze het tóch haalden, moest ik die rondvaart in elkaar flansen. Ze wonnen… Mijn hemel… Dus na het affluiten zijn we direct aan de slag gegaan. Een huldiging op het Museumplein en een rondvaart door de grachten. En hoe fantastisch was dat? Geweldig!”

Na 25 lange tropenjaren bij de gemeente, stapte Van Brenk over naar de UvA. “Niet erg hoor, maar Openbare Orde en Veiligheid bij de gemeente was zwaar. Dan stond ik te koken en bleef m’n hoofd doormalen over oplossingen. Voor vluchtelingen, voor krakers, voor supporters, bij de Bijlmervliegramp. Met een pieper en later een mobiele telefoon. Altijd aan.”

Ze bleef betrokken bij supporters, vanaf 2006 als bestuurder van SV Ajax. “Daniel Dekker was hier voorzitter toen ik erbij kwam. Het liep allemaal wel, met Anneke Ruitenberg als directeur. Ik zag een vereniging die het beste voor heeft met supporters.”

In Van Brenks periode werd een bestuurlijke vernieuwing doorgevoerd. Belangenbehartiging kreeg een prominentere plek en de ledengroei ging onverminderd door. Desgevraagd vindt Van Brenk één punt het belangrijkst: “We bleven altijd ageren tegen geweld. Raar misschien, maar sommigen vonden dat het allemaal wel meeviel.”

“Er gingen dingen mis met de politie, of onderling met andere supportersgroepen,” vervolgt ze. “En dan was voor sommigen geweld best te verdedigen. Dat gaat er bij mij niet in. Dat heb ik nooit begrepen. Onacceptabel, wat mij betreft. Vóór Ajax, tegen geweld.”

Overleg, de-escaleren. In het gesprek ligt heel vaak de oplossing, volgens Van Brenk. En in dingen dóen. Dat ze dit jaar een lintje kreeg, is meer dan logisch. Naast haar maatschappelijke rol en carrière bij de gemeente Amsterdam praat je dan over het verzamelen van eten voor de voedselbank, deeltijdkoster van de plaatselijke Protestantse Gemeente, in de kantine van voetbalclub IVV, als verkeersregelaar bij de Sinterklaasintocht, voorzitter Comité 4 en 5 mei in Landsmeer... De lijst is eindeloos. En dus vijftien jaar vrijwillig bestuurslid van SV Ajax.

Van Brenk: “Ik heb niet veertig jaar vrijwilligerswerk gedaan om een lintje te krijgen. Dan kun je er beter niet aan beginnen. Als onze maatschappij goed wil functioneren, heeft het verborgen radartjes nodig om optimaal te draaien. Dat los je niet altijd op met betaald werk. Ik vind het mooi om zo mijn bijdrage te leveren.”