Tijdens onze warming-up in de auto blijken we allebei namelijk bar weinig met muzikale toneelstukken te hebben. Zelf herinner ik me – na diep graven – een avond 42nd Street (met Chantal Janzen!), maar Menno omschrijft zichzelf zelfs als een erkend hater.

Boeken en documentaires zijn er genoeg over Johan Cruijff. Wat kan deze musical over zijn leven nog méér bieden? Daar wil ik op z’n minst een mening over kunnen hebben en dus zit er maar één ding op: afreizen naar het theater voor een voorstelling van ruim twee uur.

Om in voetbaltermen te blijven: de eerste helft vliegt voorbij. Van Cruijffs debuut, zijn eerste contract, gesprekken met zijn vroeg overleden vader Manus, de band met Rinus Michels, zijn eerste ontmoeting met Danny (sterk en humoristisch vertolkt door Myrthe Burger), zijn schoonvader en zaakwaarnemer Cor Coster tot de spanningen in de kleedkamer. Leuk en verfrissend: de Ajaxselectie uit de jaren zeventig wordt deels door vrouwen vertolkt.

Tobias Nierop is echt uit-ste-kend gecast voor de hoofdrol. Hij zet een vermakelijke en herkenbare Cruijff neer. In enthousiasmerend en razend tempo is ook deze Cruijff maar amper bij te benen. Nierop gooit er prachtige praatsolo’s uit, zoekt succesvol vaak het contact met de zaal en eert herhaaldelijk Cruijffs beroemde citaat: “Voetballen is simpel, maar we weten allemaal: het moeilijkste wat er is, is simpel voetballen.”

‘Op slag van rust’ denken we vanuit onze stoel heel even in een schijnbeweging van Cruijff te trappen. De gordijnen gaan dicht, het zaallicht aan en Nierop spreekt de zaal toe vanwege een storing. Geen grap. Technisch probleem. De pauze begint eerder dan gepland.

Niet alles in het leven valt te winnen voor de man die zo’n beetje alles won wat er te winnen viel.

De evaluatie van het eerste bedrijf vindt plaats op het toilet, zoals dat in de Johan Cruijff Arena ook geregeld gebeurt. “Leuk,” klinkt het drie urinoirs verder op een tijdstip dat menig man doorgaans in de kantine van zijn eigen amateurclub een biertje wegtikt.

Wellicht is dat ook een van de redenen van de matige bezetting. Het nieuwe theater kan 850 man hebben, maar de zaal is deze regenachtige zaterdagmiddag voor een kwart gevuld. Kaartjes zijn ook niet bepaald goedkoop (vanaf 37,50 euro). Wie zijn geld maar één keer kan uitgeven, gaat liever naar Ajax - Borussia Dortmund dan een musical.

Over de tweede helft die over Cruijffs periode als speler bij het Nederlands elftal en FC Barcelona gaat, kan ik kort zijn: tegenvallend. Niet alleen door de overdonderende eerste helft en een tweede technisch mankement. We zien niets van de trainer Cruijff en het vooraf wel aangekondigde hoofdstuk over de Fluwelen Revolutie ontbreekt. Dat had ik wel willen zien.

Voor ik het besef, belanden we bij de sterfscène, die dan wel weer mooi is vertaald naar dialoog en decor. Niet alles in het leven valt te winnen voor de man die zo’n beetje alles won wat er te winnen viel.

Het traditionele applaus vanuit de zaal voor de acteurs is terecht. “Leuker dan verwacht,” concluderen Menno en ik na een zit van drie uur. Als we richting auto lopen, grissen we nog twee programma’s mee als tastbaar souvenir van een toch wel bijzonder middagje.

Aanbevolen

Nostalgisch Ajax: lijn 9 en de ‘processie’