Het contact met de familie ontstond in 2018, een jaar na Yakubu’s overlijden. Jesper (25) deed via Twitter een oproep en vroeg iedereen om anekdotes over zijn ‘grote broer’ met hem te delen. Als dreumes keek hij bij Bubu op schoot naar Sesamstraat en Tiktak. Die bijnaam dankt Yakubu dus aan Jesper, die de Afrikaanse naam niet kon uitspreken.

Drie jaar geleden spraken we elkaar voor het eerst (en laatst) aan de eettafel, toen we voor ons magazine Ajax Life een verhaal maakten over het mysterieuze overlijden van hun tweede zoon. Adrie, Eveline en Jesper hadden vermoedens, maar vooral veel vragen. Was er dan niemand die hen de waarheid kon vertellen over het overlijden van hun geliefde gastzoon?

Hopelijk zou het artikel de juiste mensen aan het praten krijgen. De noodkreet werd ook opgepakt door Gerdo Vlastuin. Hij meldde zich als eerste met het idee een documentaire te maken. Belangrijk daarbij: Gerdo zou desnoods naar Ghana gaan. Een voor de familie Kok gesloten deel van Yakubu’s leven, omdat de Ajacied bij de geliefde stamppot van Eveline nooit over zijn jeugd sprak en communicatie met de moeder van Yakubu moeizaam verliep.

Maandagavond kwamen we in Hilversum bijeen om het eindresultaat van de zoektocht te zien in een documentaire van ruim een half uur. De familie heeft de beelden al gezien. Ik ben benieuwd naar het antwoord op die ene vraag: wordt het mysterie van Yakubu’s overlijden daadwerkelijk ontrafeld?

Dat verklap ik hier niet. Dinsdagavond is de bij vlagen aangrijpende documentaire te zien op TV Gelderland en NH Nieuws. Vlastuin sprak in ieder geval wel met relevante bronnen: Yakubu’s moeder, een oom, zijn neef die hem naar het ziekenhuis bracht vlak voor zijn overlijden, Ghanese vrienden en oud-ploeggenoten zoals Maxwell, Matthew Amoah en Anthony Obodai.

De zogenaamde vrienden die hij als gulle gever altijd financieel hielp en liet meeprofiteren, laten hem bruut in de steek als hij hén keihard nodig heeft.

Enige minpunt: twee belangrijke bronnen haalden de documentaire helaas niet: Kwame Quansah en Yakubu’s laatste zaakwaarnemer Sander Hense zagen af van deelname. Jammer, omdat Quansah zich nu vaderlijk bekommert om de zoon van Yakubu en het thema spelersbegeleiding in dit treurige verhaal een meer dan interessante is.

De nazit duurt vanwege de talloze aanvullende anekdotes langer dan de documentaire. Voor Adrie, Eveline en Jesper vormt de docu het einde van een verhaal. Het is goed zo. De cirkel is rond. De laatste trieste periode in Yakubu’s leven is voor hen betrouwbaar verteld en past bij het plaatje wat ze zelf zo’n beetje in hun hoofd hadden.

Yakubu raakt in Ghana aan lagere wal. Hij leeft in mysterieuze eenzaamheid. Hij zondert zich af van zijn familie. De zogenaamde vrienden die hij als gulle gever altijd financieel hielp en liet meeprofiteren, laten hem bruut in de steek als hij hén keihard nodig heeft.

De Ghanees geeft al zijn geld uit, drinkt extreem veel, oogt gefrustreerd en ziek. Dat laatste is duidelijk te zien tijdens een ultrakort fragment, als Yakubu onderuitgezakt naast zijn neef Karim zit. Jesper en Eveline wijzen me er na afloop pas op. Voor hen is dit het bewijs en tegelijkertijd het meest intrigerende beeld uit de documentaire. Als Jesper me een foto van het fragment toont, herken ik het bewuste moment, maar ik moet twee keer kijken om de magere en verzwakte Yakubu te herkennen.

Yakubu dronk bij Ajax ook al, zo blijkt. Zelf kende ik hem in zijn Ajaxperiode als een vrolijke jongen. Populair bij het vaste kliekje supporters dat dagelijks rondom het trainingsveld stond. Bubu had een grote lach en een arm om de schouder voor iedereen die hem tegemoet trad.

Een masker voor de eenzaamheid, weet ik nu.

Aanbevolen

Documentairemaker ontrafelt mysterie rond overlijden Yakubu