Als mijn werkzaamheden voor Ajax Life erop zitten na Fortuna Sittard-uit, scroll ik door mijn X-tijdlijn. Normaal doe ik in alle euforie ook graag een duit in het Ajaxzakje, maar er komt niks spitsvondigs uit mijn toetsenbord. Ik lees alle reacties, maar zwijg zelf. 

Het doet me denken aan de film Austin Powers, The Spy Who Shagged Me. Daarin steelt de kwaadaardige Dr. Evil de mojo van Austin Powers, oftewel zijn sexappeal. Precies datgene waar Powers om bekendstaat. Zonder is hij geen schim van de man die hij was.

Mojo staat – los van de film hierboven – eveneens voor zelfverzekerdheid en helemaal in je element zijn. Eigenschappen die doorgaans prima bij arrogante Ajacieden passen, nietwaar? Nou, ik ben zondag gek genoeg niet helemaal in mijn element en de zelfverzekerdheid voelt nog ver weg.

Ik lijk mijn Ajaxmojo een beetje te zijn verloren. We staan bovenaan. Normaal gesproken heb ik dan best een grote muil. Nu dus even niet. Alsof ik ook even niet zo goed weet wat ik met deze onverwachte situatie aan moet. Het valt ook niet mee je arrogantie te hervinden als je club na dik achthonderd dagen plots de ranglijst aanvoert. 

Elke speler in Farioli’s selectie draagt sinds de zege op Fortuna Sittard een heuse blafband.

Op X beschrijft iemand het zondag uitermate treffend. PSV-supporters gedragen zich deze dagen totaal verwaand en verwend, Feyenoordsupporters zijn chronisch ontevreden en leggen alles langs de Arne Slotmeetlat en Ajaxsupporters zijn plotseling realistisch en bescheiden. De eredivisie op z’n kop.

Francesco Farioli houdt die bescheidenheid maar wat graag in stand. Elke speler in zijn selectie draagt sinds de zege op Fortuna Sittard een heuse blafband. Bij het uitspreken van de woorden landstitel en kampioenschap, krijgen ze een stevige stroomstoot ter correctie. Daarna volgen strafregels met het mantra: ‘Ons doel is zoveel mogelijk punten halen en dan zien we wel waar we eindigen.’

Op sociale media regent het inmiddels complottheorieën bij alle niet-Ajacieden. De druiven in Rotterdam en Eindhoven zijn flink zuur. Het is lang geleden dat ik dat in deze vorm meemaakte. KNJB is weer volop trending. Het is echt ongekend wat ik allemaal lees. Het geeft aan dat Ajax op de goede weg is. 

Bij ons op kantoor is iedereen rustig. Twee voetjes op de grond, precies zoals Farioli graag ziet. Behalve mijn coördinator. Hij kan helemaal niks met al die bescheidenheid. “Je moet het beest in de bek kijken,” stelt hij vast. Hij vindt dat angstige gedoe helemaal niks. Natúúrlijk kan Ajax kampioen worden. Ik doe net of ik hem niet hoor.

Wie sowieso met twee voeten op de grond staat, is Christian Rasmussen. Hij verdubbelt de score op het hobbelveld in Sittard. Een mooie opsteker, want er klonk nog gefluit bij zijn invalbeurt tegen Feyenoord. Dat was niet zozeer gericht aan de aanvaller zelf. Het was vooral een reactie uit onvrede over de wissel zelf. Dan nog is het voor je zelfvertrouwen niet echt prettig.

Toch vliegt Rasmussen na zijn treffer direct volle bak richting het uitvak om zijn doelpunt te vieren met de Ajaxsupporters. Gewoon hartstikke blij met zijn succesje. Noa – prrrrttt – Lang zou dat anders doen en de PSV-supporters tot stilte manen met een vingertje voor z’n mond.

Lang heeft duidelijk de arrogantie die ik nog even moet hervinden.

Aanbevolen

Nagenieten met heerlijke plaatjes van Fortuna Sittard - Ajax