• Ajax Life Podcast #151 – Farioli Friday!

Het is een wat merkwaardige klassieker, op 2 mei 1999. Met de champagne nog in de benen komt de kampioen op bezoek in Amsterdam. Ajax staat zesde, een plek om je voor te schamen. Toch gaan de Rotterdammers een beetje gelaten de bietenbrug op.

Het altijd beladen duel eindigt in een fijne 6-0 overwinning. Na een druistige combinatie met Richard Knopper neemt Melchiot de bal nét niet goed genoeg aan om de 2-0 binnen te schieten. Hét moment voor fotograaf Ron Richel om af te drukken.

In deze klassieker toont Melchiot de beste variant van zichzelf. Trainer Jan Wouters heeft dan al aan aangegeven geen heil meer te zien in de lange verdediger met elastieke benen en soepele fysiek.

Juist in die laatste maanden van het seizoen 1998/1999 kruipt hij uit z’n schulp en is veel overtuigender en directer in z’n spel dan de jaren daarvoor. Te laat om Ajax te overtuigen, helaas.

De op dat moment 22-jarige verdediger gaat transfervrij de Noordzee over naar een niet geringe club: Chelsea. Daar komt hij in vijf jaar tot 130 wedstrijden en ontwikkelt zich in de Premier League tot een steady rechtsback, met de bijnaam Super Mario.

Terug naar Amsterdam. In een serie video’s over de jeugdopleiding, gemaakt onder het toeziend oog van Co Adriaanse, fungeert het talent Melchiot begin jaren negentig als een van de hoofdrolspelers. Het is niet heel waarschijnlijk dat de gedeelde clubliefde van Adriaanse en Melchiot de doorslag gaf. Beiden kwamen uit voor De Volewijckers, de club uit Amsterdam-Noord.

Je ziet Melchiot op de video allerlei sprints trekken en oefeningen doen, ook onder weerstand. Zo moet hij met een touw om z’n middel een grote autoband vooruit trekken. Het is ongelooflijk wat voor kracht er uit het toch wat iel ogende, maar gespierde lichaam van de junior komt.

Weerstand, hij heeft ermee te maken. In de volksbuurt De Banne waar hij als straatvoetballertje opgroeit in een gezin van vijf kids en alleen z’n moeder, die twee banen heeft om rond te komen. “Mijn moeder is mijn kapitein”, zegt hij in een interview met Ajax Magazine als Jong Ajaxspeler.

“Mijn moeder is mijn kapitein”, zegt hij in een interview

Omdat hij in de eerste periode bij Ajax 1 nog geen rijbewijs heeft, gaat Melchiot vanuit Noord met het OV naar de Arena. Eerst de bus, dan de metro, uitstappen bij Strandvliet. Een jongen met een toffe verschijning: rastahaar, een walkman met koptelefoon en soepele tred. Liefhebber van rap en soul.

Louis van Gaal neemt hem in 1996 als reserve mee voor de verloren Champions League-finale tegen Juventus. Het zijn zware tijden voor goedlachse Amsterdammer, want zijn broer en voorbeeld Winston overlijdt dan plotseling aan een hartaanval.

Toch blijft hij knokken voor een basisplek. Eén jaar later, uit bij Glasgow Rangers, kiest Van Gaal weer voor de technisch vaardige Melchiot. Hij speelt een puike pot tegen Brian Laudrup, niet de minste toch.

Melchiot wordt als verdediger bij Ajax nooit onbetwist eerste keus. Met collega’s Dean Gorré en Benni neemt hij een singeltje op, The Midas Touch. Zo’n muzikaal uitstapje helpt hem niet. Als jongen uit de opleiding moet hij zichzelf steeds bewijzen op het veld – misschien wel meer dan zijn concurrenten.

Na z’n profjaren bij Chelsea, Birmingham City, Wigan Athletic FC, Stade Rennais en Um Salall woont hij deels in Amerika en Europa en is actief als tv-producent en analist. In de spirit van z’n moeder wil Melchiot iets terugdoen voor de maatschappij. Dat resulteert in 2019 in een mooi voetbalveld voor kids in zijn oude buurtje, De Banne in Amsterdam Noord.

Dit is een artikel uit onze rubriek Stop de tijd. Wekelijks pakken we een beeld uit het archief van fotograaf Ron Richel, rond de eeuwwisseling de vaste plaatjesmaker van Supportersvereniging Ajax.

Aanbevolen

Stop de tijd: Cristian, een emotionele Ajacied van staal