• Ajax Life Podcast #108 - Oh, wat een jaar!

Het was wellicht makkelijker geweest deze tekst op te dragen aan bijvoorbeeld Klaas Jan Huntelaar of Rafael van der Vaart. Aan een baltovenaar als Luis Suarez of Zlatan Ibrahimovic. Of wat te denken van Jari Litmanen? Allemaal spelers die mij in mijn jeugd betoverden.

Toch viel de keuze op een speler die mij tot vorig jaar oktober vrij onbekend was. Samen met collega Sander bracht ik destijds een bezoek aan Brighton, waar we spraken met oud-Ajacied Clarke. De eerste Engelsman ooit die het Ajaxshirt droeg. In voorbereiding op het interview raakte ik al onder de indruk van zijn statistieken. 

Clarke speelde slechts 44 wedstrijden voor Ajax, maar hij was daarin maar liefst 38 keer trefzeker. Een duizelingwekkend aantal. Daarmee behoort hij nog altijd tot de beste Ajaxspitsen ooit. Des te groter was mijn verbazing dat zijn avontuur in Amsterdam beperkt bleef tot slechts één seizoen.

Temeer omdat zijn doelpuntendrang niet resulteerde in een transfer naar een Europese grootmacht. Nee, Clarke vertrok ‘slechts’ naar Club Brugge. Waarom kregen Ajacieden niet meer te zien van de spits die uit alle hoeken en gaten de bal tegen de touwen werkte? Het antwoord kreeg ik tijdens een emotioneel gesprek in de Engelse kustplaats.

In Brugge kreeg Clarke een tas overhandigd met vierhonderd brieven van supporters, waarin ze vroegen of hij terugkwam.

De ogen van Clarke twinkelen nog steeds wanneer hij 45 jaar later over Ajax praat. Tijdens dat ene jaartje in Amsterdam won hij de landstitel en de KNVB-beker, terwijl hij door supporters letterlijk op handen werd gedragen. Of het naar meer smaakte? Oh, jazeker. Clarke was klaar voor nieuwe successen in het wit-rood-wit. Hij speelde misschien wel het mooiste seizoen uit zijn carrière.  

“Daarna had ik een afspraak met de toenmalige voorzitter Ton Harmsen, die mij vertelde dat mijn contract met een jaar werd verlengd,” vertelde Clarke voor onze camera van Ajax Life. “Ik ging terug naar Engeland om wat rust te nemen, maar kreeg na een paar weken een telefoontje dat ik was verkocht aan Club Brugge.”

Dat gebeurde zonder overleg met de hoofdrolspeler zelf. “Het gaf een leeg gevoel, want ik was gelukkig bij Ajax. Waarom werd ik weggestuurd?” zo keek hij bijna een halve eeuw later terug op het bewuste moment. Supporters hingen spandoeken op dat hun geliefde spits moest blijven. “Hadden ze nog maar iets harder gepusht,” stelde Clarke, wiens ogen zichtbaar vochtig werden.

Het mocht allemaal niet baten, want een seizoen later voetbalde Clarke in België. Tegen zijn eigen wil in. En tegen de wens van vele supporters. “De F-side heeft me altijd positief gesteund. Drie fans zochten mijn adres op en bezochten mij vervolgens in Brugge. Ik kreeg een tas overhandigd met vierhonderd brieven van supporters, waarin ze vroegen of ik terugkwam. Dat was een emotioneel moment.”

De liefde waarmee Clarke nog altijd over onze club praat, is ontroerend. Hij stelt ontzettend trots te zijn dat hij het Ajaxshirt mocht dragen, al was het maar een jaartje. Dat maakt voor mij dat hij deze ode meer dan verdient. Al helemaal als je bedenkt dat alleen grote namen als Piet van Reenen, Henk Groot, Johan Cruijff, Marco van Basten, Ruud Geels en Luis Suarez vaker scoorden in één seizoen. 

Deze ode is onderdeel van onze iconenverkiezing, waarin we op zoek gaan naar de 125 meest iconische Ajaxvoetballers uit de roemrijke geschiedenis. Heb jij al gestemd?

Aanbevolen

Ode aan: Klaas Jan Huntelaar