Maandag werd bekend dat Van ’t Schip de tijdelijke hoofdcoach is van Ajax. “Ajax is mijn club. Het is de club die mij groot heeft gemaakt. Ik heb veel aan Ajax te danken. Het doet me pijn de huidige situatie te zien. Ik kan wel langs de kant dingen roepen, maar ik heb nu de mogelijkheid in te stappen en daadwerkelijk te helpen.”

Daar kunnen veel mensen die geen Johnny heten, een voorbeeld aan nemen. Hij is nog aan het bijkomen van de dood van zijn lieve vrouw Daniëlle en gaat er alles aan doen wat in zijn macht ligt om onze club vooruit te helpen. Dat raakt mij, serieus.

Ik stond zondag in het uitvak in Eindhoven. Lafjes probeer ik ieder seizoen twee vinkjes te krijgen en mijn nationale uitkaart te behouden. Ik mag mezelf geen Johnny noemen. Op het vak zag ik vanaf de aftrap hoe een heel groot deel Ajax vocaal ondersteunde. Ook toen PSV alweer lang en breed voor stond. Achteraf denk ik: daar stonden een hoop Johnny’s bij. En dat is na maandag een mooi Amsterdams compliment, kan ik je verzekeren.

Ajax door dik en dun steunen, wat er ook gebeurt. Met m’n vrienden aan m’n zij! Ook op dat vlak was ik zondag in de lampenstad geen Johnny. Eerder een Remi, alleen op de wereld. Zelf voor gekozen. Ik vind het soms fijn als een vlieg op de muur de boel te aanschouwen. Dus ik klaag niet, alleen over de belachelijk slechte catering in het stadion. Maar dat is voor een andere keer.

In het uitvak in Eindhoven stonden een hoop Johnny’s. En dat is na maandag een mooi Amsterdams compliment, kan ik je verzekeren.

Johnny en Anita. De combinatie van beide namen wordt nog wel eens een beetje negatief gebruikt, onder het mom van: wat zijn dat nou voor een Johnny’s en Anita’s? Hoezo? Ik ben er juist enorm trots op tussen Johnny’s en Anita’s te zijn opgegroeid. Vaak het hart op de tong, met veel humor. Soms hard, van de straat. Je wist waar je aan toe was.

“Ik wil graag de jongens helpen en een vertrouwensband met ze opbouwen,” zo zei Johnny het in de eerste interviews. Duidelijk naar elkaar zijn. Durven. Je niet verstoppen. Elkaar steunen als het ertoe doet en het even tegen zit.  

Tegenslag, daar weet Van ‘t Schip alles van. Met de slopende ziekte van zijn grote liefde, maar ook al jaren eerder. De mooie jongen met de prachtige techniek op de rechterflank kreeg het te horen van de tribune als hij even niet ‘aan’ stond. “Hé Johnny, ben je bang dat je haar in de war raakt? Kom op nou, man!” Zijn antwoord was meestal een soepele passeerbeweging en een fijne effectbal, panklaar om binnen te koppen.

Met Louis van Gaal, de adviseur die achter de schermen een stempeltje van goedkeuring heeft gezet op zijn aanstelling, lag Van ’t Schip in het seizoen 1991/1992 behoorlijk in de clinch. Van Gaal wilde de selectie verder ontwikkelen en botste met zijn toenmalige aanvoerder. Van ’t Schip belandde zelfs op de bank, vocht zich terug in de basis en won samen met Louis van Gaal én de anderen de Uefa Cup. Samen. Als één team.

Of hij de boel op de rit gaat krijgen, weet ik niet. Maar er is een hoop goed met onze club als we meer zijn zoals Johnny.

Aanbevolen

Vrouw Van ’t Schip had vurige wens dat John weer aan de slag ging