Kijk ‘m dan op de foto hierboven. Nwankwo Kanu achtervolgt een hagelwitte Derbystar. De Nigeriaan met elastieken benen is al langs de gestrekt liggende doelman Jim van Fessem. Hij scoort helaas niet, maar de supporters in De Meer hebben het naar hun zin. Hét moment voor fotograaf Ron Richel om af te drukken.

Op de achtergrond zie je links nog net zijn oudere landgenoot Finidi George, in deze wedstrijd tegen Willem II de grote man met drie treffers. Arnold Scholten - bijnaam De Witte Socrates - sluit aan op randje zestien voor de eventuele afvallende bal.

Deze foto is sowieso gemaakt op een historisch moment in de geschiedenis van de club. Met de kampioenswedstrijd tegen Willem II op 28 april 1996 nemen alle Ajacieden die naar binnen mogen afscheid van hét Ajaxstadion: De Meer.

Ik heb die prachtige zondag teleurgesteld voor De Meer heen en weer gelopen, in de hoop op een kaartje voor drie keer de prijs. Helaas, stijf uitverkocht met bijna twintigduizend supporters. Een kwartiertje na de aftrap droop ik af, met tram 9 terug naar huis.

Kanu komt als zeventienjarige jongeling uit Oost-Nigeria de harten van Ajaxsupporters verwarmen. Niet meteen heel zichtbaar, want hij krijgt eerst speeltijd in wat we nu Jong Ajax noemen. Onder de vleugels van assistent-trainer Gerard van der Lem krijgt de Super Eagle in Amsterdam steeds meer voet (ten minste maat 45) aan de grond.

Smit-Tak, een erkend sleepbotenbedrijf in die tijd, sleept de bal af en toe weg bij de tegenstander die dan van verbijstering omvalt. Vandaar zijn bijnaam.

Van der Lem schrikt in de beginmaanden van Kanu’s leefomstandigheden in Diemen. Een tv, een bankstel en een rommelige grote pan met rijst en bonen. Dat is het zo ongeveer in zijn flatje. Om hem sterker te maken en een gevoel van thuis te geven, eet Nwankwo op gezette tijden bij de familie Van der Lem.

Op de velden rond en op de mat van De Meer ontwikkelt Kanu zich tot een publieksspeler. Hij heeft de bal aan een touwtje. Smit-Tak, een erkend sleepbotenbedrijf in die tijd, sleept de bal af en toe weg bij de tegenstander die dan van verbijstering omvalt. Vandaar zijn bijnaam. Check zijn doelpunt tegen NAC thuis in april 1994.

Nog belangrijker: de supporters zien hoe medespelers de goedlachse slungel van bijna twee meter álles gunnen. Als hij scoort, is het direct een volksfeestje in het strafschopgebied van de tegenstander.

Een talent met een hart van goud, waar wel wat aan mankeert, ontdekken medici na zijn overgang naar Internazionale. Gelukkig, echt gelukkig, komt het na een hartklepoperatie en een zware revalidatie goed met het sympathieke talent. In het Arsenal van Arsène Wenger schittert Kanu als in z’n beste dagen in Amsterdam. Hier is hij een ruwe diamant, in Londen een fonkelende en geslepen edelsteen.

Dit is een artikel uit onze nieuwe rubriek: Stop de tijd. Wekelijks pakken we een beeld uit het archief van fotograaf Ron Richel, rond de eeuwwisseling de vaste plaatjesmaker van Supportersvereniging Ajax.

Aanbevolen

Stop de tijd: Cristian, een emotionele Ajacied van staal