Een wapperende vlag ferm in de hand en hollen maar! Het is een traditie die net zo oud is als de Arena zelf. Sinds Ajax in zijn nieuwe onderkomen speelt, verblijdt ‘supersupporter’ Gerard het publiek regelmatig met zijn vlaggenloopje. Gerard hebben we al een tijdje niet gezien, maar ineens rende daar iemand anders over de oostzijde. Het blijkt te gaan om de twintigjarige Jipp Jansen en dus grepen we direct de telefoon.

Jipp, vanuit het niets zagen we jou langs de tribunes rennen. Hoe is dat zo gekomen?
“Het is eigenlijk heel spontaan ontstaan. Ik mocht met een aantal vrienden mee naar de thuiswedstrijd tegen Cambuur. Voor het stadion stelden zij ineens als extra voorwaarde dat ik wel met een vlag door het stadion moest rennen. Een geintje, waarmee ze mij waarschijnlijk een beetje voor schut wilden zetten, maar ik vond het eigenlijk een heel leuk idee. Ze zeiden: ‘Er is een andere supporter die dit vaker doet. Mocht hij er zijn, dan ren je achter hem aan en doen jullie het vandaag een keer samen.’ Hij was er helaas niet, maar toen heb ik zelf de daad bij het woord gevoegd.”

Ben je bij je eerste poging niet met knikkende knieën uit je stoeltje gekomen?
“Het was natuurlijk even wennen en ook wel spannend. Ik wist niet wat ik over me heen zou krijgen en hoe de reacties van mijn medesupporters zouden zijn. Na een klein stukje rennen reageerden de mensen zo positief, dat ik het niet bij één loopje heb gehouden. Ik ben de lange zijde meermaals afgegaan. Van begin tot eind.”

Geweldig! En het heeft geholpen, getuige de negen goals van Ajax!
“Haha, natuurlijk! Het was ontzettend leuk om te doen en het enthousiasme van het publiek mee te krijgen. Ik heb alleen maar positieve reacties gehad. Mensen schreeuwden mij toe of stonden op om mee te juichen. Dat is toch mooi. Bovendien was het een heerlijke wedstrijd. Ik heb alleen niet alle goals meegekregen, omdat ik mij tijdens het rennen natuurlijk wel moest focussen. Die heb ik thuis daarom maar teruggekeken.”

‘Ik heb niet alle goals meegekregen, omdat ik mij tijdens het rennen natuurlijk wel moest focussen.’

Was het nog lastig om langs de volle rijen te hollen?
“Alleen op de plekken waar de mensen met hun benen gestrekt naar de wedstrijd zaten te kijken. Daar moest ik overheen springen, maar de meesten zagen mij aankomen en werkten graag mee. Of ik ook negatieve reacties heb gehad? Eigenlijk niet. Er kwamen op een gegeven moment zelfs supporters naar mij toe die vroegen of ze ook een keer mochten rennen met de vlag. Dat zegt genoeg over het enthousiasme van de mensen.”

Wat staat er eigenlijk op je vlag?
“Heldhaftig, vastberaden en barmhartig. We hebben 'm spontaan gekocht, bij een kraampje voor de Arena.”

In het verleden hebben we Gerard al vaak met een vlag zien rennen. Ken je hem en wil je hem nog iets meegeven?
“Dat is een mooie vraag. Ik ken hem niet, maar ik heb hem wel eens op televisie voorbij zien komen. Ik denk dat ik hem vrij weinig kan meegeven, want hij heeft het dus al veel vaker gedaan. De man met ervaring! Ik vind het schitterend dat hij hier een soort traditie van heeft gemaakt, want het is ontzettend leuk en je krijgt zoveel positieve reacties. Mijn boodschap aan hem is dan ook: blijf het vooral doen, lekker enthousiast met die vlag de lange zijde op en neer!”

Smaakt het voor jou naar meer?
“Absoluut! Mijn vrienden hebben een seizoenkaart. Wanneer ik hen nog een keer mag vergezellen, gaat de vlag ook weer mee. Dan gaan we er weer voor!”

Aanbevolen

Waar is de vlaggenrenner?