Persoonlijk was Ajax - RKC Waalwijk volledig langs me heen gegaan. In coronaloze tijden was ik er ongetwijfeld bij geweest, nu wist ik niet eens dat het was. Tekenend. Toch voel ik de spanning van dat het weer langzaam gaat beginnen. Hoe is nog niet duidelijk, maar iets komt eraan. Tagliafico met zijn hond volgen op Instagram heeft grenzen.

Oude successen terugkijken kan ook leuk zijn, maar nu is wel duidelijk dat het allemaal achter mag blijven, daar in het verleden. Uiteindelijk is het heden alles. Nostalgie niet meer dan een aanmoediger.

Een tweetje over een door het ijs zakkende Labyad doet me al meer dan welke grote wedstrijd van toen dan ook

Je gaat heus niet naar ADO Den Haag - Sparta omdat dat nou zo tikkietakkie is. Natuurlijk heeft dat met de geschiedenis van beide clubs te maken. Maar die geschiedenis is nog afhankelijker van het nu, dan ik voor corona kon bedenken. Zonder nieuwe input vanaf een voetbalveld is zelfs Nico's viervoeter slechts een eenvoudige sterveling.

Een tweetje over een door het ijs zakkende Labyad doet me al meer dan welke grote wedstrijd van toen dan ook. Geouwehoer in de kroeg over Ajax - Liverpool in 1966 heeft actualiteit nodig om leuk te blijven. Een hond is anders maar een hond.

Donderdag het covidtestpotje tegen FC Utrecht. Zal mij benieuwen. Ik denk dat ik al achter het net heb gevist. Ook hier kwam ik te laat achter. Ik ben in al die maanden, Ajaxtechnisch, behoorlijk in slaap gesukkeld, kennelijk. Maar er gaat weer iets gebeuren, ik ruik het. Wat precies zal blijken. Tagliafico's hond zal het hopelijk niet meer zijn.