Mij lukte het ondertussen amper om me goed te concentreren op Ajax - sc Heerenveen. Hoewel ik op dat moment nergens liever zou zijn geweest, ging ik met mijn buurman alle kanten op. We hadden elkaar een tijdje niet gezien, dus begrijpelijk, maar tijdens dit pre-Champions League-potje natuurlijk behoorlijk respectloos. Lullen over verjaardagsfeestjes terwijl er drie punten op het spel staan.

Met mijn mentaliteit was dit potje kansloos verloren, mijn totaal niet kunnen voetballen daargelaten. De twee doelpunten van de Friezen in de eerste helft, hadden voor einde verhaal gezorgd. Door het bestaan van de VAR was het er dan één geweest, maar ook daar hadden de spelers met mijn instelling niets tegenin gebracht.

Op mijn stoeltje zou Huntelaar ook een veel betere supporter zijn dan ik

Bij het juichen van Klaas-Jan, na zijn goal, zag je dat hij wel uit het juiste hout is gesneden. Hij leek nog meer op die jongens en meisjes in de rust dan op zijn teamgenoten. De honger, de lol, de wil, hij is het nooit verloren. Bij een wedstrijdje op een weiland, met jassen als doelpalen, gaat hij net zo los, dat weet ik zeker. Op mijn stoeltje zou Huntelaar ook een veel betere supporter zijn dan ik.

Het uitgeschoven been bij Tagliafico is hoogstwaarschijnlijk het enige wat ik over drie weken nog weet van deze wedstrijd. Bij zijn goal maakte hij zijn been gewoon even veertig centimeter langer. Hij schoof het even uit, als een trombone. Zo'n actie maakt ook hem zeer buitenaards.

Als supporter probeer ik er vooral niet teveel van te snappen. Ik onderga deze magie met liefde. Geruststellend dat de toekomst zich in de rust even openbaarde. Ik kan niet wachten. Te beginnen met dinsdag.

Ik zal proberen me iets beter te focussen.