“Vooraf had ik voor 1-1 getekend.”
“Ik ben eerlijk, aan het eind van de rit had je 'm ook kunnen verliezen.”
Dat soort teksten.

We doen het natuurlijk allemaal. Praten in clichés. Voetbal is naast het tofste gespreksonderwerp ook het vervelendste. Hoe vaak ik liever had verzwegen dat ook ik een seizoenkaart heb. Voor je het weet, sta je in de kroeg of op een feestje te praten over gaten in de verdediging en het gevecht op het middenveld.

Tijdens de tweede helft hoorde ik daarentegen achter me een mooi gesprek. Het ging aanvankelijk over Nico die eigenlijk Nicolas heette en of de stadionspeaker het ene of het andere had gezegd. Op zich al een top-onderwerp, maar mijn meeluistermodus stond alleen op stand-by, totdat een van de twee zei:

“Hij speelt hier trouwens al best lang.”
Waarop de gesprekspartner gelukkig mijn vraag stelde.
“Hoezo? Hij is hier pas net.”
“Nee, anderhalf jaar is tegenwoordig best lang.”

Goed punt. Tijd is in het huidige voetbal een heel ander begrip geworden. Voor iedereen is het ook anders. Siem de Jong speelde hier bijvoorbeeld driehonderd jaar geleden ook al eens. Hij was toentertijd een held. Klaas Jan Huntelaar is daarentegen nooit vertrokken en blijft in status alleen maar stijgen.

Hoezo ontsnapt? Wat in de sterren geschreven, stond gebeurde gewoon.

Maar goed, clichés. Om ze op deze plek te proberen te ontwijken, lees ik direct na thuiswedstrijden nooit iets. Niet voordat mijn stukje af is. Voor je het weet, zitten er allerlei uitgekauwde meningen in mijn kop en praat ik iemand na, zonder het door te hebben.

Geen tweets dus, geen verslagen, gewoon niets. Helaas heb ik geen horloge en zijn pushberichten op mijn telefoon tegenwoordig nogal agressief. Voor ik zag dat het 22.48 uur was, las ik na het potje tegen Groningen 'Ajax ontsnapt in slotkwartier'. Erachter een zeer verbaasde smiley.

Hoezo ontsnapt? Wat in de sterren geschreven, stond gebeurde gewoon. Misschien wat later dan gepland, maar als de wedstrijd zeventig minuten had geduurd dan was er in de vijftigste minuut gescoord, dat weet ik zeker. Met je verbaasde smiley.

Oeps, een clichébericht was slinks mijn hoofd in gekropen. Ik wilde het eigenlijk hebben over Ziyech die na een gemiste kans in de eerste helft niet baalde, maar Van de Beek vrolijk bedankte. Tekenend voor de spirit van dit Ajax. Er is constant vertrouwen. Constant plezier. Constant een plan om clichés te ontstijgen.

Ik heb nu helaas die kop gelezen over een ontsnapt Ajax. Zo voelde het in het stadion geen seconde. Toch staat het er. Via een belangrijk pushbericht zit het ook in mijn kop.

Ach ja, mijn blog is zo goed als af. Zo maar eens kijken hoeveel het online over die rode kaart gaat. Want ik ben eerlijk, aan het eind van de rit had je deze wedstrijd ook gelijk kunnen spelen.