Groot respect heb ik voor die lui in het uitvak. Vooral omdat het me niet helemaal lukt om me in hen in te leven. Niet meer. Een paar minuten probeerde ik me ook op hun ploeg te focussen, maar dat viel niet mee.

Het deed me een beetje denken aan de trampoline bij ons in de buurt. Die wordt door veel kinderen intensief gebruikt. Er zit inmiddels een behoorlijk gat in. De rek is er ook behoorlijk uit. Onervaren springers zullen altijd met een voetje in dat zwarte gat belanden. Maakt niet uit waar ze beginnen.

Zo was het ook met Fortuna. Het zag er af en toe niet eens zo onaardig uit, maar dat zwarte gat was onvermijdelijk. De bal bleef zelden lang in de ploeg. In de tweede helft droop het ook van ze af, dat ze de bal helemaal niet wilden hebben. De angst voor dat gat werd te groot.

Nu kan het gebeuren dat je denkt dat je een slechte 5-0 wedstrijd hebt gezien

Anno 2019 is de kloof tussen rechterrijtje en Ajax haast onoverbrugbaar. Als Ajaxsupporter kun je deze 5-0 namelijk, met droge ogen, een slechte wedstrijd noemen. De eerste helft eindigde zelfs met een fluitconcert. Dit kalenderjaar prima te onderbouwen. Zelfs na vijf doelpunten in de tweede helft, kun je dat met gemak volhouden.

De meest typerende goals waren het eigen doelpunt en de eigen assist die vakkundig door Klaas-Jan werd afgemaakt. Zwarte gatendoelpunten ten voeten uit. Van een tegenstander die overal wilde zijn, behalve in de Johan Cruijff Arena.

Vandaar mijn bewondering voor hun supporters. Het zijn echte. Ze staan daar los van het spelletje. In – pak ‘m beet – 2009 had ik me nog wat beter in kunnen leven. Toen hadden ook wij zwarte gaten wedstrijden.

Nu kan het gebeuren dat je denkt dat je een slechte 5-0 wedstrijd hebt gezien. Met wat prachtige individuele acties en drie mooie goals. En Nico droeg een badmuts, laten we dat ook niet vergeten.

Nee. Het is 2019. Slechte wedstrijden zijn een heel ander begrip. We zitten in een andere dimensie.