Het is maandagmorgen rond de klok van 10.00 uur als de vliegtuigdeur van vlucht HV6331 open zwaait. We zijn zojuist geland op Valencia Airport en het is warm in de sinaasappelstad. Een airco gekoelde taxi brengt mij op hoge snelheid naar het stadscentrum.

Terwijl de besnorde taxichauffeur zigzaggend over de snelweg stuurt, vraagt hij wat mijn reisdoel is. Als ik de wedstrijd van woensdag aanstip, dan klotst het enthousiasme van de Spanjaard over de plinten, al is hij vooral opgewonden over Ajax.

“We gaan het moeilijk krijgen. Heel moeilijk. Ajax is groot. Hoe ze Real Madrid vorig jaar verpulverden, prffff!” Hij schudt zijn rood aangelopen hoofd. Ik vertel hem dat Frenkie en Matthijs er niet meer zijn en dat de ploeg weer in opbouw is. Hij wil er niks van weten. “Jullie hebben Ziyech en Tadic nog. Tadic is echt, echt, echt heel goed.”

De snor geeft zijn Valencia maar weinig kans en baalt van de toestanden bij zijn cluppie. Bij Valencia is het dan ook rumoerig. Wat heet! De ploeg bezet de negende plaats in La Liga en won maar twee van de negen gespeelde wedstrijden. Driemaal werd het gelijk en twee keer verloren de Valencianistes.

En waar het niet lekker loopt, daar rollen koppen. Het publiek mort, want zij zagen de populaire trainer Marcelinho vertrekken en ook algemeen directeur Mateu Alemany en sportief directeur Pablo Longoria staan op straat. Albert Celades werd door eigenaar Peter Lim aangesteld als nieuwe coach.

De chauffeur zet mij af op Plaça de l'Ajuntament, vlak voor de fanstore van Valencia Club de Fútbol. Altijd aardig om effe een kijkje te nemen. De jonge verkoper Adrián heeft gelijk door dat ik ‘van de tegenpartij’ ben en is wel in voor een babbeltje.

'Ik denk dat het 1-0 voor Valencia wordt. Mestalla gaat erachter staan. Het stadion zal brullen'

Ook Adrián is onder de indruk van het bezoek uit Amsterdam. “Ik hou van het aanvallende spel van Ajax. Jullie clubfilosofie is prachtig, maar het biedt ons wellicht ook een kans. Ajax zal altijd aanvallen en daar kunnen wij hopelijk van profiteren. Vorig jaar waren jullie echt fantastisch. Toch denk ik dat het 1-0 voor Valencia wordt. Mestalla gaat erachter staan. Het stadion zal brullen.”

Een kwartiertje later raak ik op een terras aan de praat met ober Hugo. Hij verwacht een lastige avond voor Jasper Cillessen. “Het is een puinhoop bij de club en als Ajax maar een fractie lijkt op die geweldige ploeg van vorig jaar, dan….” Hugo maakt zijn zin niet eens af en maakt alleen een wegwerpgebaar.

Ik blijf achter met mijn glas San Miguel en weet niet of ik nou blij moet zijn met al die lofuitingen. Ja, ik voel best een beetje trots. Dat Ajax vorig jaar veel indruk maakte in het buitenland wist ik, maar wordt mij hier eens te meer duidelijk.

Maar wordt de ploeg van Erik ten Hag niet iets te groot gemaakt? Lille-thuis werd met 3-0 gewonnen, maar was dat écht een graadmeter…? En in hoeverre zal Valencia dat zijn? Of richt de gebutste club zich misschien juist nu op tegen Ajax dat ook heus nog zoekende is en op punten kwetsbaar oogt.

Hugo plaatst ondertussen het schoteltje met de rekening op mijn tafel. “Tadic, muy bien,” zegt hij, terwijl zijn duim en wijsvinger een cirkeltje vormen en de drie andere vingers gestrekt worden. “Muy, muy bien.”

Het is maandag en de bal gaat pas woensdagavond rollen, maar de spanning spuit nu dus al zowat uit mijn oren. Dat komt onder anderen door de besnorde taximeneer, Adrián en Hugo.

Gracias señores!