Vanuit de perskamer van PSV heb ik een mooi zicht op de situatie. De thuisploeg is allang binnen en dus is het geduldig wachten op de Ajacieden. En dat doet een flinke groep PSV’ers zo te zien maar wat graag.

Je kunt ook ergens een biertje drinken, maar de naderende komst van een bus vol goede voetballers houdt de gemoederen aardig bezig. Het zou in Amsterdam echt niet anders zijn, maar daar kun je als supporter niet bijkomen.

Dan plots lichte opwinding. Beweging! Politieagenten praten door hun porto's en cameraploegen maken zich klaar. We zien een rode bus de Frederiklaan op rijden. Consternatie. “Daar zijn ze!”

Tergend langzaam rolt de veelwieler met Ajacieden richting ‘artiesteningang’. Achter de dranghekken bereiden de verzamelde PSV-supporters zich voor op een ‘warm welkom’.

Als de bus tot stilstand is gekomen zwaaien de deuren open. Het blijft nog even stil, maar als Hakim Ziyech en Joël Veltman uitstappen, klinkt luid gejoel. Gebrul van volwassen mannen in PSV-shirtjes. Veel middelvingers, maar ook mobieltjes die de aankomst vastleggen.

Ziyech heeft - net als veel andere Ajacieden - oortjes in en loopt stoïcijns door. Erik ten Hag draagt geen oortjes en ook hij krijgt het behoorlijk voor zijn kiezen. Met grote stappen beent de oefenmeester richting kleedlokaal.

Onana lacht zijn tanden bloot om de vele gekkies die hem van alles toewensen

Als één van de laatsten stapt Andre Onana uit. Hij heeft geen oortjes in. Nee, niks van dat! De doelman neemt het gejoel en geschreeuw juist graag in zich op. Hij geniet ervan.

Onana lacht zijn tanden bloot om de vele gekkies die hem van alles toewensen. Hij gaat zelfs wat langzamer lopen om er vooral niks van te missen. Heerlijk vindt hij het. Hij houdt van de vijandigheid.

Je kunt er net als Onana om lachen, maar als ik later een filmpje met geluid zie van de aankomst, dan schud ik met mijn hoofd. ‘Volwassen’ mannen maken de spelers uit voor van alles. De meest stompzinnige dingen die ik hier vast niet hoef uit te schrijven.

Goedwillende kinderen met vaders kijken toe en krijgen alle dwaze teksten mee. Maar ja, daar houdt verder niemand rekening mee. Het is allemaal van een ontstellend laag niveau, maar gezien hun harde gelach zijn de brultoeters in kwestie echt onwijs tevreden met hun gedrag.

Elke club heeft zo zijn tokkies, maar ik kan er steeds minder om lachen.

Zo’n anderhalf uur na de 1-1-puntendeling verlaten de Ajacieden het stadion. De bus staat alweer klaar met de deuren open. Het is inmiddels donker. Een klein plukje overgebleven PSV’ers doet de spelers uitgeleide, maar de groep is aardig uitgedund.

Een grote en behoorlijk beschonken supporter werpt zich ongevraagd op als soort van verkeersregelaar. Hij wil de Ajaxbus zo snel mogelijk zien vertrekken uit zijn stad. Hij struikelt bijna over zijn eigen benen, terwijl hij de chauffeur met wilde armgebaren maant gas te geven.

Dat gebeurt en zo verdwijnt de rode bus langzaam uit het Eindhovense straatbeeld. Ajax has left the building en dus kan het licht uit in Brabant.