Na afloop van het gewonnen onderonsje met de Turkse nummer twee vragen we de Ajacied aan voor een gesprekje. “Ik kom er zo aan, hoor,” roept de middenvelder in het voorbijgaan. “Nog even de Wimbledon-finale kijken, het is bijna afgelopen!”

En weg is hij. De kleedkamer in, waar de Ajacieden de eindstrijd tussen Novak Djokovic en Roger Federer op de schermpjes van hun mobieltjes volgen. De zinderende finale is bijna afgelopen en het is razend spannend.

Dan horen we ineens uitzinnig geschreeuw. Is het Dusan Tadic? Ja, het is inderdaad Tadic en dus is wel duidelijk wie er gewonnen heeft. Djokovic, landgenoot van aanvoerder Tadic, mocht uiteindelijk de beker in ontvangst nemen, terwijl Eiting zich alsnog meldt voor een vraaggesprek.

Carel, je kon even niet loskomen van het tennis?
“Pfoe, het was spannend, hoor. Tijdens de tweede helft zat ik langs de kant en kon ik al meekijken op twee schermpjes. We wilden echt even weten hoe het afliep. Het zijn toch twee grootmachten! Dusan was erg blij.”

Hoe gaat het met je?
“Ja, goed! Ik ben wel op vakantie geweest, maar iets minder lang. Ik kom natuurlijk terug van een blessure en begon alweer op tijd. Ik heb vooral heel veel zin in het nieuwe seizoen, dus dat mijn vakantie iets korter was maakt mij weinig uit.”

Ten Hag zei in De Lutte al over jou dat je tijdens je revalidatie fysiek flinke stappen hebt gemaakt. Hoe zie jij dat?
“Klopt. Ik ben fysiek wel een stuk verder, zat tijdens mijn blessure niet stil, wil de komende tijd nog meer inhoud kweken en qua fysiek nog verder doorgroeien.”

Hoe kijk jij terug op afgelopen successeizoen. Je ziet het team zich ontwikkelen. Hoe moeilijk is het om dat vanaf de kant te zien gebeuren?`
“Ja, heel lastig, maar het was nou eenmaal de situatie, dus moest ik er maar zo snel mogelijk mee zien te dealen. Ik moest de knop gewoon omzetten en zorgen dat ik zo fit mogelijk zou terugkomen om tijdens deze voorbereiding te laten zien wat ik kan.”

Is het dan moeilijk om weer aan te haken? Het niveau is flink gestegen.
“Nee, dat gaat wel. Ik ben heel tevreden en blij op dit moment. Het is vooral belangrijk dat mijn knie het goed houdt. Dat is voor mij essentieel.”

Hoe kijk je terug op de wedstrijd tegen Basaksehir?
“Euhm, ja wel positief. Er kunnen vast nog een aantal dingen beter, maar we zijn pas net begonnen. Zeker als we op de helft van de tegenstander waren, hadden we bij vlagen iets geduldiger moeten spelen, denk ik.”

Er zat, vooral in de eerste helft, alweer een hoop voetbal in de ploeg!
“Mooi, dat is goed om te horen. Als je zelf in de wedstrijd zit, dan krijg je soms niet helemaal goed mee hoe goed of slecht het gaat. Je probeert vooral de positieve dingen eruit te pikken, maar bent tegelijkertijd ook kritisch op wat er beter kan.”

De openingstreffer van Kasper Dolberg. Daar ging wel een fijn stukje voetballen aan vooraf. Kun je ‘m terughalen?
“Ja, ik moet ‘m nog terugzien, maar het was een prachtige aanval. Ik kreeg de bal van Joël en ik gaf ‘m mee aan Dusan. Hij stak de bal op Donny, terugleggen op Kasper en kassa! Ik kan die momenten vaak nog wel goed terughalen.”

Wat wordt jouw rol in deze ploeg, zeker nu Frenkie is vertrokken?
“Nou ja, Frenkie nam wel een heel belangrijke taak op zich. Om hem één op één te vervangen is heel lastig, dus ik denk dat er wel wat dingetjes veranderen, maar we gaan het zo goed mogelijk proberen op te vangen. Maar de hele speelwijze zal niet direct op de schop gaan.”

Hoe was de wisselwerking met Razvan Marin?
“Was goed. Heel prettig. Hij praat goed Engels en het is in het veld nog een beetje aftasten. Wie komt in de as, wie staat hoog, wie laag? Als ik uitzak, wat doet hij en andersom? Dat is wel een proces.”

Moet dit voor jouw gevoel jouw jaar worden?
“Ik moet niks, maar ik ga elk jaar voor ‘mijn jaar’. Dat doet elke speler, volgens mij. Je kunt jezelf ook te veel druk opleggen, maar dat is niet goed. Natuurlijk wil ik dit jaar doorbreken bij Ajax en een vaste basisspeler worden. Dat wilde ik vorig jaar ook en dat verandert niet.”

Je was vorig jaar al hard op weg en je speelde veel. Tegen AEK stond je gewoon in de startopstelling. Mensen lijken dat soms al vergeten.
“Ik ben Ten Hag dankbaar voor de minuten die hij mij geeft. Het gaat erom dat ik elke keer laat zien dat ik dat ook verdien. Dat doe ik op trainingen en in de wedstrijden.”

Als je naar jezelf kijkt, waar moet je dan nog stappen in maken om echt door te breken?
“Er zijn bij elke speler wel honderd dingen om te noemen. Vorig jaar focuste ik me ook al op de dingen waar ik minder goed in ben. Dat is nu niet anders. Denk dan aan het fysiek nog meer meters maken en het nog fitter en sneller worden. Ik denk dat dit jaar heel belangrijk is dat ik voetballend het team kan helpen en juist vanuit mijn kracht speel en nog dwingender wordt.”

Hoe bevalt de voorbereiding je hier op Oostenrijkse bodem?
“Kijk eens om je heen. Het is echt een schit-ter-en-de omgeving… Als je dat ziet, geweldig. Echt geweldig. Het veld is goed, het hotel is uitstekend en we zitten op korte fietsafstand van het trainingscomplex. Qua weer kan het hier zomaar heel warm worden, maar het kan ook flink regenen. Maar goed, we mogen echt niet klagen. Het is uitstekend geregeld allemaal.”