Door: Thomas van Ossenbruggen

Maar hoe gek het ook klinkt: 0-3 was op bezoek bij Valencia misschien iets te veel van het goede. De ruime zege kunnen we namelijk niet enkel toeschrijven aan het kenmerkende combinatiespel of het dodelijke aanvalskwartet. Met een andere keeper op doel had Ajax ongetwijfeld meer tegendoelpunten geïncasseerd dan het nu deed. Eigenlijk moeten we daarom vooral één man in het bijzonder bedanken: André Onana.

Onana werd na die andere klinkende zege op Lille OSC door De Telegraaf al omgedoopt tot 'de kat uit Kameroen' en die prachtige bijnaam deed hij in Spaanse sinaasappelstad eer aan. Hij zag vanaf de eerste minuut een Valenciaanse storm op zich afkomen, met flink wat geweld koersend naar het gespannen net achter hem. Zeker in de eerste helft moest de doelman toezien hoe ploeggenoten soms als dominostenen omvielen door de druk die Valencia uitoefende.

Op de tribune moeten de meegereisde Ajacieden bij tijd en wijle met grote ogen en open mond hebben toegekeken. Idem dito voor degenen die in Nederland nagel bijtend voor de televisie zaten. Een aantal keren was Valencia namelijk zó dichtbij een doelpunt dat het scorebord bij wijze van spreken al was bijgewerkt. Onana was steeds de plaaggeest die Valencia op het nippertje een doelpunt ontnam.

Hij zag van dichtbij hoe een penalty naar de tweede ring werd getorpedeerd, wist een onbedoelde poging van Daley Blind met kunst- en vliegwerk via het aluminium buiten de goal te werken en verrichte een handvol andere miraculeuze reddingen.

Onana was steeds de plaaggeest die Valencia op het nippertje een doelpunt ontnam

De gemiddelde mens zou dan overkoken van adrenaline, maar niet Onana. Hij bleef ijzig kalm. Als een bakker die in alle vroegte routineus wat broden in de oven stopt, zo bedaard was de Kameroener na zijn kunststukjes. Alleen na de gemiste penalty liet hij zich gaan.

En na de goals van zijn ploeggenoten. De Ajaxkeeper zag Ziyech een bal van een flinke afstand richting de kruising kegelen, Quincy Promes de 0-2 binnen frommelen en keek goedkeurend toe hoe Donny van de Beek een heerlijke aanval op kenmerkende wijze afmaakte. Na zijn eigen reddingen juichte hij niet, maar toen zijn ex-collega Jasper Cillessen moest grabbelen, gingen de armen in het groene keepersshirt triomfantelijk omhoog.

Onana is de bescheidenheid zelve. Nooit zal hij, nadat-ie weer eens hoogstpersoonlijk de nul heeft gehouden, de complimenten opeisen. Altijd verwijst hij naar de betrouwbare verdedigers voor hem, de messcherpe aanvallers die het verschil maakten of de kracht van het collectief. Het siert hem.

Tegelijkertijd verdient de keeper de lofzangen aan zijn adres meer dan wie ook. Als ik één speler mag bedanken voor het ongelooflijke avontuur dat we sinds vorig seizoen beleven in de Champions League dan is het misschien wel Onana. De kat uit Kameroen.