Want: mán, wat ben ik zenuwachtig. Al sinds donderdagochtend. Waar het eerst nog met vlagen kwam, is het nu een constante staat van zijn. De hele tijd die kriebels in mijn buik en onrust in het lijf. Het is niet te doen. En het duurt nog zo lang. De dagen gaan zo langzaam.

Dus dan is het prettiger om voor een andere club te zijn. Bij elke andere club die in de huidige situatie van Ajax, zou ik denken: komt wel goed. Zo ben ik ervan overtuigd dat Manchester United de tickets naar Stockholm alvast kan boeken. Ik zou hooguit verbaasd zijn als het toch nog misgaat, want dat gebeurt eens in de zoveel tijd. Die 'eens in de zoveel tijd' is nu reden voor de ontzettende spanning.

Want dat is het: een fantastisch Europees seizoen, wat er ook gebeurt in Lyon.

Juist door de uitgangspositie die Ajax heeft, zou het een nog grotere teleurstelling zijn als het misgaat. Was het vorige week pak 'm beet 1-2 geworden, zou ik met een heel ander gevoel naar Lyon gaan. Dan zou ik er vooraf al vrede mee hebben dat het niet zou lukken, al het andere was dan pure winst geweest. Ik was dan nu vooral bezig geweest met terugblikken op het fantastische Europese seizoen.

Want dat is het: een fantastisch Europees seizoen, wat er ook gebeurt in Lyon. De halve finales van een Europees toernooi bereiken en ook nog eens met echt Ajaxvoetbal. Daar had iedere Ajacied aan het begin van het seizoen voor getekend, lijkt me zo.

Ajax heeft weer naam gemaakt. In heel Europa zijn ze onder de indruk van de mannen van Peter Bosz. Misschien helpt het als ik dat gewoon heel vaak tegen mezelf zeg. Want als je het zo bekijkt, is alles meer dan de halve finales nog steeds pure winst.

Ik hoop dat ik deze gedachte kan vasthouden, al was het maar voor mijn gezondheid.