Door Huub Sayz

De euforie die we voelden na de thuiswedstrijd tegen Lyon was ongekend. En terecht overigens. Waarschijnlijk voor een groot deel ingegeven door het feit dat we zoiets niet hadden verwacht, zowel de uitslag als een groot deel van het spel dat ons werd voorgeschoteld.

Toch lijkt deze euforie inmiddels plaats te hebben gemaakt voor wat angst en scepsis. Naarmate de wedstrijd van vanavond dichterbij komt hoor en lees ik steeds meer berichten met de strekking dat het allemaal nog lastig zat gaat worden. Dat het nog lang niet gewonnen is. Terecht natuurlijk, want er moet nog een heel pittige wedstrijd gespeeld worden.

Maar wat ik oprecht mis is het vertrouwen. Het vertrouwen in een goede afloop.

Maar wat ik oprecht mis is het vertrouwen. Het vertrouwen in een goede afloop. Nog nooit in de jaren waren we zo dichtbij. En wat daarbij belangrijk is is dat het niet meer dan terecht is dat we op de drempel staan van de finale. Het lijkt wel alsof we onszelf al rustig richting een uitschakeling praten. WE STAAN POTVERDIKKEME 4-1 VOOR!

En daarnaast lijkt alles dit seizoen de goede kant op te vallen. Goals vallen nu op de juiste momenten vóór Ajax in plaats van tegen. Strafschoppen kregen we mee in plaats van tegen. De bal ging nu wel nét over de lijn, in plaats van net niet. Alle neuzen dezelfde kant op, naar die van Stockholm.

Kom op mensen, laten we vertrouwen uitstralen en uitspreken. We gaan er met zijn allen voor. Angst is de meest slechte raadgever op dit moment.

We gaan aanvallen, scoren en winnen. Dit wordt ons seizoen. 

En mocht het dan toch mis gaan, dan kwam de hoogmoed voor de val. Maar wel met opgeheven hoofd en niet angstig met de staart tussen de benen.

Wij zijn Ajax!