En al die spanning bleek terecht. Ik heb op de perstribune geen moment stil kunnen zitten. Want ja, ik was aan het werk. Maar zoals Klaassen, De Ligt en Van de Beek supporters op het veld zijn, was ik een supporter op de perstribune. Ik probeerde me zo rustig mogelijk te houden, maar dat lukte niet echt.

Omdat ik aan het werk was, moest ik ook rond de zestigste minuut een artikel klaarzetten over de dagvlucht naar Stockholm. Ik vond het doodeng, maar het artikel moest – bij goed resultaat – direct na affluiten online. Bij de 3-1 en even later de rode kaart van Viergever vond ik het feit dat dat artikel klaarstond nog enger worden. Ik klikte het snel weg.

Toen dat goede resultaat er eenmaal was, moest ik ook gelijk aan de bak. Ik gooide er een kleine juichkreet uit en zette het artikel online. Echt feestvieren was er nog niet bij en daardoor het besef dat Ajax in een Europese finale staat ook niet. Het kwam nog niet echt binnen.

Ik had eigenlijk niet gedacht dat mijn generatie supporters dit ooit zou meemaken.

In het café waar we met wat collega’s na afloop van de werkzaamheden nog een biertje dronken, begon het langzaam te komen. Ik staarde wat voor me uit, keek naar de televisie waarop de wedstrijd nog een keer in zijn geheel werd uitgezonden. Stukje bij beetje snapte mijn hoofd wat er nou allemaal was gebeurd. Stukje bij beetje raakte het me.

Maar pas in mijn hotelkamer – het eerste moment in zeven uur dat ik alleen was – kwam de echte ontlading. Het moet een gek beeld zijn geweest. IJsberend door m’n hotel kamer kwamen de natte ogen. Van blijdschap, pure blijdschap. Natte ogen die in de loop van de dag af en toe al aandienden. Dat ik dit mag beleven, Ajax in de finale!

Ik had eigenlijk niet gedacht dat mijn generatie supporters dit ooit zou meemaken. Ik was negen bij de laatste Europese finale. Ik weet er nog een heleboel van, maar echt bewust meemaken kun je het niet noemen. Zeker niet als je het vergelijkt met hoe ik Ajax nu beleef. Hoe het een deel van mijn leven kan beheersen, dat is rond het tweeluik met Olympique Lyon wel gebleken.

Het kwam in de hotelkamer allemaal uit. Daar kon ik weer echt de supporter zijn. Daar vierde ik mijn eigen feestje.

Ajax in de finale! Het is echt waar!