De kans dat Ajax de finale van de Europa League bereikt, is blijkbaar 88 procent. Toch ben ik er niet gerust op. Totaal niet. Gek is dat hè. Als Juventus en Real Madrid hun heenwedstrijd met minder dan 4-1 winnen, schrijf ik ze onmiddellijk op als finalist.

En half Manchester rekent er na een uitzege met minimaal verschil al op dat het Ajax tegenkomt in Stockholm. Ik durf er nog niet aan. Ik wil wel, maar ik durf gewoon niet. Ja, ook ik heb een reis naar Zweden geregeld. Maar vooral omdat het straks allemaal echt niet meer te betalen is.

Het wordt een midweekje. Maandag heen, vrijdag terug. Ik heb vernomen dat Stockholm hartstikke leuk is, zelfs als je er niet toevallig moet zijn om een finale bij te wonen. Daarmee is voorlopig ook het laatste over Stockholm en Zweden gezegd, want ik ben als de dood dat ik iets jinx. Bij alles wat ik doe of zeg, maak ik een voorbehoud. Er zit amper nog vel op mijn knokkels van al het afkloppen.

Ik weet dat Alexander Lacazette inviel in de Johan Cruijff Arena. Ik weet dat Lacazette meedeed tijdens het competitieduel van Olympique Lyon. En ik weet dat Lacazette tegen Ajax begint. En toch, iedere keer als ik de naam Lacazette lees in een artikeltje, lopen de rillingen over mijn rug.

ik ben als de dood dat ik iets jinx. Bij alles wat ik doe of zeg, maak ik een voorbehoud.

De week tussen een gewonnen heenwedstrijd en nog te spelen return is wat ik het meest haat aan de halve finales. Zeker als je thuis met 4-1 wint en in de vorige ronde een mooie uitgangspositie bijna om zeep hielp. Ik probeer te beredeneren dat de ervaring van Gelsenkirchen de Ajacieden helpt, maar ik kom steeds uit op scenario's dat Schalke 04 al bijna doorstootte en Lyon nog beter is.

Ik had verwacht dat Schalke 04 - Ajax na alle hysterie in Amsterdam een vergeten duel zou worden. Net zo'n vergeten wedstrijd als de eerste ontmoetingen met Hajduk Split en Bayern München, in het voorjaar van 1995. Twee keer 0-0. Ik weet helemaal niets van die potjes. Ik was toen zeven en als die wedstrijden niet in het jaarboek stonden vermeld, zou ik zweren dat ze niet zijn gespeeld.

Van mij mag Lyon-uit ook een 0-0 worden die we snel weer zijn vergeten. Dan zijn alle zenuwen het inderdaad waard geweest. En sla ik over zoveel jaar nog wel eens een jaarboekje open.