Dat is de wedstrijd tegen de huidige nummer één uit Rotterdam ook. En toch stap ik met een onbestemd gevoel in de auto. Een stukje spanning ontbreekt. Stel dat Ajax wint? Wat dan? Normaal reden tot een feestje, nu denk ik na afloop vast iets als: leuk, maar het is te laat en dus niet genoeg. Je hart wil dingen, maar je verstand trapt op de rem.

Anderhalf uur voor de aftrap zit de sfeer er goed in rond de Johan Cruijff Arena. Het bier vloeit rijkelijk en de zon prikkelt onze huid. Een bal vliegt heen en weer door de lucht op het plein naast het stadion. Het is zo’n dag waarop je elkaar oppept en er verdorie tóch weer hoop ontstaat. Het werkt aanstekelijk. Gek hoe dat werkt.

Er is nog een gemeenschappelijk gevoel: niemand wil dat Dirk Kuyt en co een voorschot nemen op het kampioenschap in óns stadion. De gedachte aan een juichende, springende en dabbende Kuyt in de Arena doet menig biertje doodslaan. Als Feyenoord dan toch gaat voor die taart, dan graag wel eentje zonder Amsterdamse kers.

Met die gedachte begin ik aan de wedstrijd. Prestige is ook belangrijk, kampioen of niet. De ploeg van Peter Bosz lijkt dat ook te beseffen en grijpt de Rotterdammers werkelijk vanaf de eerste minuut bij de strot. Ongekend.

De gedachte aan een juichende en dabbende Kuyt in de Arena doet menig biertje doodslaan.

Al direct volgt een vrije trap op een voor Ajax kansrijke (haha) positie. Lasse Schöneeeee, BAM! Ik besef het niet direct, maar die bal slaat verdomme gelijk binnen. Het lijkt ergens wel in slow motion te gebeuren. Een tinteling over mijn rug. Ajax bijt zich vast en laat niet meer los.

Na zo’n veertig minuten Ajax - Feyenoord knokken euforie en woede bij mij om voorrang. Ajax speelt zo bedreven dat Excelsior-uit met de seconde pijnlijker wordt. Hoezo nu wél? Als we die pot – en enkele andere niemendalletjes – toch 'gewoon' hadden gewonnen...

Snel druk ik die gevoelens weg. Het leidt af. Nu wil ik slechts genieten. De knop moet om. Dat verdient deze klassieker. Alles wat nu eventueel volgt is bonus. We zien wel. Feyenoord druipt teleurgesteld af en wij proosten op de goede afloop. Pre-kampioen worden doe je maar ergens anders, niet bij ons. Dát gevoel. En zit er misschien tóch niet meer in het vat? Wat als dit en wat als dat...?

Snel het verstand weer inschakelen. Vanmorgen word ik dan ook nuchter wakker met het besef dat het kampioenschap nog altijd mijlenver weg is. Bovendien moet ik mijn ontbijt dit keer zelf klaarmaken.

Maar deze heerlijke Ajax - Feyenoord pakt niemand meer af.