Op het moment dat Dolberg in komt vliegen en de bal in het net kopt, ontploft het heerlijke uitvak in het Parken Stadion. Opluchting en pure euforie vechten om voorrang met elkaar. We vallen elkaar in de armen, maken highfives en schreeuwen het als ware holbewoners uit. Dan krijgt een aantal supporters het langzaam door: de arbiter keurt de treffer af. Blijheid maakt plaats voor teleurstelling en boosheid.

Eén jongen in ons vak heeft het allemaal niet in de gaten en springt nog in de rondte. Gek van vreugde. Schreeuwen, gebalde vuisten, alles. Hij hoort de woede om zich heen niet en merkt al helemaal niet dat het spel weer onderweg is. Tussen 1599 teleurgestelde Ajacieden heeft nummer 1600 het nog prima naar zijn zin. De mensen om hem heen kijken er wat bedremmeld naar.

Wat te doen? Hoe vertel je iemand dat de aarde niet meer rond is, de vogels niet meer vliegen en de zon niet langer schijnt?

Ze praten tegen hem. Ik zie het gezicht verstarren. We staan nog steeds achter en hij weet het nu ook.

Zijn vrienden pakken hem uiteindelijk bij z'n schouder. Ze praten tegen hem. Ik kijk ernaar en zie het gezicht verstarren. De boodschap landt ook bij de 1600ste Ajacied achter de goal. We staan nog steeds achter en hij weet het nu ook. Een schop tegen een stoeltje, een vloek en een handgebaar. Ergens zijn het mooie emoties om te zien, maar beter hadden ze hem in de waan gelaten.

Had ik aardig gevonden. Dat zijn vrienden hem gewoon niks hadden verteld. Hij zou het stadion hebben verlaten met een gevoelsmatige 2-2 op zak. Hij zou tevreden nog wat biertjes achterover hebben getikt en tevreden zijn gaan slapen. Hadden zijn vrienden het slechtnieuwsgesprek niet beter ergens komende week kunnen voeren? Of heel voorzichtig de volgende ochtend bij het ontbijt?

Hopelijk krijgt hij komende donderdag een herkansing met de Denen op bezoek in Amsterdam. In de negentigste minuut kopt Dolberg de 1-0 tegen de touwen. Ajax in de kwartfinales. De Arena explodeert. Iedereen staat te springen!

Of nou ja, niet iedereen…

Eén Ajaxfan kijkt – door schade en schande wijs geworden – voor de zekerheid toch eerst even naar de scheidsrechter... Die wijst kordaat naar het midden. Telt de goal? Ja?! JA!!!! Dan wordt ook hij gek. En dit keer kan niemand hem stoppen.