Natuurlijk, je kunt best eens te laat komen. Kan allemaal gebeuren. Door file, ruzie met de vrouw, treinvertraging of je hebt een hond die net op het tapijt kakt op het moment dat je de deur uit wilt. Afijn, dit zijn zo van die dingen die maken dat je eens te laat kunt komen. Daar heb ik het dus niet over.

Ik heb het over mensen die het geen bal kan schelen dat de wedstrijd al is begonnen. Deze lui gaan namelijk ook vijf minuten eerder naar huis én vijf minuten voor rust al richting koffie of pizzapunt. Om na rust ook weer te laat te zijn. Ik moet gisteren vier keer opstaan voor volk dat op tenen stampend langs dendert, terwijl de wedstrijd al of nog in volle gang is.

“Maak je niet zo druk,” hoor ik je denken. Sorry, doe ik wel. Ik zit dit stuk met stoom uit mijn oren te tikken en ben nu al bezig met mijn derde toetsenbord. De rest heb ik al doormidden getikt. De dingen zitten diep. Als heel de wereld zich druk mag maken over een onsportief moment van Joël Veltman, dan mag ik mij hier ook heel druk om maken.

'Maak je niet zo druk,' hoor ik je denken. Sorry, doe ik wel.

Gister hoorde ik ze alweer aankomen hoor: “Sorry... pardon... even passeren... oeps sorry, ja gaat goed... kijk uit... Waar zitten we eigenlijk (vouwt e-ticket uit)...?”

De vrouw met het Unoxbroodje stelt die laatste vraag net voordat ze haar hak vól in mijn kleine (en toch al bevroren) teen boort. “Ja hoi, die onderste is van mij,” probeer ik beleefd te blijven. Ze heeft het niet door en kakelt verder. Verderop krijgt nog iemand een plens frisdrank over zijn jas. Welja.

Dit tafereel herhaalt zich nog drie keer. Eén keer voor rust, één keer na rust en vijf minuten voor het einde van de wedstrijd. “Ga lekker thuis voor de buis zitten met je worstenbroodje,” denk ik nog. “Of geef ze een preventief stadionverbod,” is mijn volgende gedachte.

Terwijl veel mensen al op weg zijn naar de uitgang, scoort Frenkie de Jong bijna bij zijn eredivisiedebuut. Mooie doffe knal. Ik had het de vroegverlaters zó gegund. Dat ze nog net het gejuich horen, maar geen idee hebben wie of wat.

Al vraag ik af of het ze iets had kunnen schelen.