“Het moeilijkste van als jonge jongen naar het buitenland gaan, is dat je er plotseling alleen voor staat,” zegt Andersen, die vlak voor zijn achttiende verjaardag naar Ajax kwam, tegen Ekstra Bladet. “Het is er niet zo gezellig als bij Deense clubs, waar je iedereen kent en je alles samen doet.”

Behalve dat Andersen het niet gezellig vond, had hij ook moeite met de hevige concurrentiestrijd bij Ajax. “De spelers waren geen vrienden, maar concurrenten. Er is geen ruimte voor vriendelijkheid.”

En we moeten er volgens Andersen niet te makkelijk over denken. “Het is moeilijk om uit te leggen hoe zwaar het is. Mensen denken: hoe moeilijk kan het nou zijn... Maar het is echt heel zwaar als je niet speelt en de trainingen niet lopen zoals je wilt.”

“Ik had op die momenten behoefte aan een vriend waarmee ik af kon spreken om zo alles even te vergeten,” vervolgt Andersen. Maar die vriend had hij niet, dus was hij aangewezen op zijn TV. “Je bent alleen, dus ik deed niks anders dan televisie kijken en spelen op de Playstation.”