De zon komt langzaam op als ik een afgelegen parkeerplek oprijd bij een fastfoodketen langs de snelweg A15. Ik moet me melden bij een witte vrachtwagen met een Pools kenteken, om bij de door zijn baas geïnstrueerde chauffeur een envelop met kostbare inhoud op te halen. In ruil draag ik een envelopje bij me met een geldbedrag waarvan je met z’n tweetjes heerlijk uit eten kunt.

Eigenlijk had ik hier in het holst van de nacht moeten parkeren, maar dat werd me iets te gortig op deze afgelegen plek, waar je met gemak iemand kunt laten verdwijnen in een kofferbak. Ik maakte dan ook dankbaar gebruik van plan B, resulterend in een vroege wekker, snelle douchebeurt en een aanzienlijk tekort aan koffie, zo merk ik na anderhalf uur rijden. 

Stapvoets rijdend, speur ik het immense en vrijwel verlaten terrein af. Daardoor zie ik de truck al snel. In het verlengde van de vrachtwagen, ontwaar ik plots twee donkere SUV’s, waarnaast vier mannen opkijken als ik kom aanrijden. Ik vraag me af wat zij hier op dit belachelijk vroege tijdstip doen, maar maak geen oogcontact. Ik parkeer mijn auto pal naast de truck alsof dat op dit uur de normaalste zaak ter wereld is.

Van een vriendelijk welkomstcomité is geen sprake. De gordijntjes van de cabine zitten dicht. De chauffeur slaapt nog. Niet zo gek. Hij parkeerde hier een paar uur eerder. Ik klop voorzichtig met mijn knokkels op de deur om mijn aanwezigheid kenbaar te maken als hij niet op mijn appje reageert. De gordijntjes blijven onbewogen.

Shit! Wat nu? Harder op de deur rammen? Of een poging aan de rijderskant? Poging twee brengt succes. Uiterst traag schuift een raampje omlaag, waarna twee donkere ogen me aftastend begluren. We weten van elkaars bestaan, maar hebben beiden geen idee hoe de ander eruit ziet. Het voelt wat kolderiek aan.

Alberto Stegeman en Kees van der Spek zijn gevoelsmatig niet ver weg. Weten zij veel dat hier geen sprake is van illegale mensenhandel, maar juist een heerlijke nostalgische voetbalruil.

Al sinds mijn twaalfde verzamel ik oude kaartjes van Ajax. Na 34 jaar speuren, mis ik nog 21 kaartjes van de 455 officiële Europacupduels die onze club sinds 1957 speelde. Het ene kaartje belandde eenvoudiger in mijn collectie dan het andere, maar dat is ook het mooist. Achter ieder entreebewijs schuilt een verhaal. Soms meerdere. Sowieso van de wedstrijd, maar ook vanwege een anekdote van de voormalig eigenaar.

Zo heb ik deze ochtend een flashback naar een eveneens belachelijk vroeg tijdstip op Schiphol, waar ik een paar jaar geleden stond te wachten op iemand van de Nederlandse ambassade in Buenos Aires. Hij had in zijn binnenzak het ticket mee van Ajax’ wereldbekerwedstrijd tegen Independiente uit 1972. Afkomstig van een Argentijn wiens vader bij de Argentijnse club werkte. Zo’n ticket vinden is stap één. Daarna gaat het erom het ticket fysiek in je handen te krijgen zonder risico op verlies, verdwijning, dan wel beschadiging via de post.

Daarom sta ik deze maandagochtend tegenover Rafal en zijn collega, een eveneens nog slaperige Oostblokker met hoodie. De setting voelt niet alleen kolderiek aan, maar ook ietwat schimmig. Je vraagt je af wat de vier mannen bij de SUV’s van ons denken. Of anders wel de mensen die de beelden terugkijken van de opvallend veel camera’s die dit terrein omsingelen.

Een transactie van hooguit vijf minuten, tussen drie volwassen mannen die elkaars taal niet spreken op een vrijwel uitgestorven locatie, op een verdacht vroeg tijdstip. Alberto Stegeman en Kees van der Spek zijn gevoelsmatig niet ver weg. Weten zij veel dat hier geen sprake is van illegale mensenhandel, maar juist een heerlijke nostalgische voetbalruil.

Als ik de overhandigde envelop open, word ik blij van de bevestigende inhoud. Blij van een vies stukje papier van amper vier bij zes centimeter. Een van de slechts 21 missende spelden uit mijn hooiberg ontbrekende Europacupkaartjes. Het gaat om het duel Ruch Chorzow - Ajax, uit 1969. Uitslag: 1-2, dankzij Gerrie Mühren en Dick van Dijk. Thuis won Ajax eerder al met 7-0.

Samen met mijn Poolse evenknie behoren Lukasz en ik tot een kleine Europese groep verzamelidioten van fysieke wedstrijdkaartjes, die proberen te overleven in het digitale tijdperk van e-tickets.

Een wedstrijd in de Puchar Miast Targowych Europy, meldt het vergeelde papiertje. In de tweede ronde van de Jaarbeursstedenbeker. Afgewerkt achter het IJzeren Gordijn voor 9.400 toeschouwers, waarbij los van meegereisde clubbestuurders, geen supporters uit Amsterdam waren. Onvoorstelbaar, als je weet dat donderdag in het uitvak in Praag 1024 Ajacieden zijn.

Als ik het kaartje aan mijn toch wel nieuwsgierig geworden nieuwe Oostblokvrienden laat zien, kijken ze alsof ze water zien branden. Na een minuut onderling Pools gebrabbel, wordt het de twee duidelijk dat het om een voetbalkaartje gaat. Ze hebben geen idee van het goud dat ze vervoerden! Net zo snel als we elkaar hebben ontmoet, is het treffen weer voorbij. Als bewijs van de transactie maak ik een foto voor hun baas, Lukasz, die me dit stukje Ajaxhistorie gunde.

Een spannende anekdote kleeft trouwens niet aan het kaartje. Lukasz kreeg het in 2019 in zijn bezit van een andere verzamelaar, die alles van Ruch Chorzow verzamelde. Samen met mijn Poolse evenknie behoren Lukasz en ik tot een kleine Europese groep verzamelidioten van fysieke wedstrijdkaartjes, die proberen te overleven in het digitale tijdperk van e-tickets. Grappig genoeg is het juist die digitale wereld die ons helpt te blijven verzamelen, want er is voor elkaar altijd wel wat te vinden.

Niet veel later rijd ik naar de redactie voor het ochtendoverleg en vraag ik me af wat de twee Polen zelf eigenlijk vervoerden. Opvallend genoeg stond hun klep aan de achterzijde de hele nacht open, zo zag ik na een nieuwsgierig inspectierondje bij aankomst. De truck was leeg, maar de oplegger stonk een uur in de wind. Ik laat de mijmering maar varen en kijk als blij ei naar rechts.

Hun meest kostbare lading ligt op de bijrijdersstoel.

Ontzettend blij met dit nieuwe juweeltje in de collectie @OldAjaxTickets: Ruch Chorzow-Ajax, 26 november 1969. Jaarbeursstedenbeker. Toeschouwers: 9.400 #ajax pic.twitter.com/AXRXzGD5fg

— Ajax European Tickets Collection (@OldAjaxTickets) September 30, 2024