• Stem hier op jouw Ajacied van de Wedstrijd

Wit-rood-wit zwaait hier de scepter!
De avond begon al fijn. Toen de spelers het veld opkwamen voor de aftrap, werd er op Zuid 1 een fraai doek in de clubkleuren uitgerold. De boodschap was duidelijk: wit-rood-wit zwaait hier de scepter! Zo is het maar net. Onder het doek werd met vlaggen gezwaaid, uiteraard in dezelfde bekende clubkleuren. 

Ook Chuba Akpom zag het terwijl hij het veld opkwam. Hij begon wederom in de basis. Ditmaal vanaf de linkerflank, waar hij Mika Godts afloste. Kian Fitz-Jim verving de lichtgeblesseerde Kenneth Taylor, die wel op de bank zat. Verder keerden Bertrand Traoré en Brian Brobbey terug in de basis. 

Altijd weer De Jong…
PSV had in de openingsfase het balbezit, maar de eerste grote kans was voor Ajax. Fitz-Jim kwam naar binnen en zocht de verre hoek. Even dachten we dat-ie erin zou vliegen, maar Walter Benitez zette zijn hand ertegenaan. Kort daarna kreeg Traoré een grote kans. Na wat kappen en draaien volgde een schot, dat werd geblokt door een Eindhovens been. 

Gesteund voor het eigen publiek, zocht Ajax zijn weg naar voren. Vol zelfvertrouwen en met fris combinatiespel. Ook PSV liet zien te willen voetballen. Dat lukte de lampenclub met vlagen ook best aardig. Het werd daardoor een spannende en open wedstrijd, waarin onze ploeg iets meer het momentum had.

En toen was daar – helaas zoals altijd weer – Luuk de Jong. De spits ontdeed zich bij een corner van Devyne Rensch en kopte binnen. Francesco Farioli gaf voor de wedstrijd aan dat Ajax nog specifiek had getraind op het verdedigen van De Jong. Het mocht niet baten. We kennen allemaal de kwaliteiten van de PSV’er, maar dit ging te makkelijk…

Enerverende eerste helft
Ajax bleef ook na de tegengoal zijn eigen spel spelen. Fitz-Jim probeerde het opnieuw met een afstandsschot. Dit keer dwarrelde de bal naast. Ondertussen had Ryan Flamingo zijn handen vol aan Brobbey. De verdediger sprong – met al geel op zak – vol in de rug van de spits. Een tweede gele kaart bleef uit. 

Er gebeurde sowieso veel in de eerste helft. Ook Rensch kreeg een serieus grote kans. Opnieuw lag Benitez in de weg. Daarna ging Jorrel Hato er opeens vandoor. Hij werd afgestopt door Rick Karsdorp. Volgens de Ajacied op onreglementaire wijze, maar Serdar Gözübüyük wuifde het weg. Bij Ajax waren ze over de kook. 

Uiteindelijk kreeg onze ploeg toch waar het recht op had. Hato slingerde de bal voor en – wie anders dan – Davy Klaassen zette zijn hoofd ertegenaan. De ontlading was groot. Iedereen in de Johan Cruijff Arena voelde dat de gelijkmaker dik verdiend was. Ajax speelde echt goed. We kunnen niet anders zeggen dan dat we met vlagen genoten. 

Ajax toont veerkracht!
Daarom was het zo jammer dat Ajax niet met dezelfde intensiteit de kleedkamer uitkwam. De grip op PSV was ineens weg. De bezoekers profiteerden daar gretig van. Ivan Perisic liet Remko Pasveer kansloos met een schot in de korte hoek. Zo kon de ploeg van Farioli weer opnieuw beginnen. De trainer besloot Godts te brengen voor Akpom.

Het vuurtje waarmee Ajax in de eerste helft speelde, leek gedoofd. Gelukkig was dat niet voor lang. Fitz-Jim wakkerde de vlam weer aan, door zijn ploeg opnieuw naast PSV te schieten. De schuiver van Traoré werd in eerste instantie gekeerd door Benitez, maar Fitz-Jim schoot de rebound snoeihard in het dak van het doel. 

Was de koek daarmee op? Zeker niet! De Johan Cruijff Arena stond pas echt in vuur en vlam toen Ajax voor het eerst op de avond op voorsprong kwam. De bedankjes mochten daarbij naar Malik Tillman, die onder de druk van jagende Ajacieden in de fout ging. Hij leverde de bal zomaar in bij Godts, die rustig binnenwerkte. 

Berghuis maakt rentree
De veerkracht die Ajax toonde, was ontzettend fijn om te zien. Het had allemaal nog mooier kunnen worden, ware het niet dat de inzet van Kenneth Taylor op de paal belandde en Benitez het schot van Godts over het doel tikte. Mooi nieuws was er ook voor Steven Berghuis. Hij maakte na maandenlang blessureleed zijn rentree. 

En zo slaagde Ajax meer dan succesvol in de missie die ‘de week van de waarheid’ heette. Met een wedstrijd minder te spelen, nadert de ploeg van Farioli de koploper op vijf punten. We durven nog niet te dromen. Het seizoen is lang. Wedstrijd voor wedstrijd. Het is een proces. Het zijn clichés, maar daarom niet minder waar. 

Wat is het in ieder geval fijn weer een ploeg te zien spelen waarop we trots op kunnen zijn!