Ik heb zelf ook een aantal shirts met namen achterop. Sowieso een uitshirt uit 1998/1999 met rugnummer tien. Dat nummer kan maar van één iemand zijn: Jari Litmanen. Ook een thuisshirt van seizoen 1999/2000 hangt in mijn kast. Nummer elf. De letters erboven vormen de naam van Jesper Gronkjaer. Volgens sommigen – lees Søren Lerby – een blind paard, maar ik kwam voor de rappe Deense vleugelflitser naar het stadion.

De laatste seizoenen liet ik Klaas Jan Huntelaar, Davy Klaassen en Daley Blind op de shirts drukken die ik kocht. Echte Ajacieden. Voor mij in elk geval. De laatste twee seizoenen kocht ik sowieso geen thuisshirts. Het wit-rood-witte shirt van afgelopen seizoen was werkelijk dramatisch en die van het jaar daarvoor ook. Gouden rugnummers en belettering. Ik kan er nog giftig om worden.

Als de voortekenen niet bedriegen, voetbalt onze club volgend seizoen in elk geval weer in een fraai minimalistisch thuisshirt zonder poeha en overbodige tierelantijntjes. Reden genoeg om het Ajaxspaarvaken weer een keertje stuk te tikken. Wordt het een shirtje mét of zónder bedrukking…?

Van de huidige selectie zou ik amper weten wie ik op mijn shirt wil hebben.

Tja, dat hangt natuurlijk ook af van hersteloperatie Ajax. En van wat er allemaal gebeurt tijdens de transferzomer. Van de huidige selectie zou ik sowieso amper weten wie ik op mijn shirt wil hebben.

Brobbey? Hoe goed ik hem ook vind, bij hem heb ik het gevoel dat hij Amsterdam achter zich laat bij de eerste de beste kans die hij krijgt. Kenneth Taylor vind ik een fijne voetballer, maar nog niet goed genoeg voor een plek op mijn shirt. En als hij eenmaal goed genoeg is, gaat-ie vast weg. Jorrel Hato dan? Ook nog effe te vroeg.

Dat laatste gaat ook op voor Mika Godts, maar voor hem zou ik toch een uitzondering maken. Als ik nu moet kiezen, dan kies ik voor hem. Net als ik destijds koos voor Gronkjaer. De jonge Belg toont in elk geval het enthousiasme, spelplezier, de lef en de branie die ik graag bij een voetballer van Ajax wil zien. Ik ben echt ontzettend nieuwsgierig welke stappen de aanvaller kan maken volgend seizoen.

Een bijnaam vind ik dan vaak al grappiger, al zou dat in mijn geval niet best zijn.

Toch zou het stiekem mooi zijn als er komende zomer een echte Ajacied terugkeert in Amsterdam. Iemand met wie we ons kunnen identificeren. Die meteen iets teweeg brengt. Als – pak ‘m beet – een Nico Tagliafico terugkeert, dan moet Godts bijvoorbeeld echt nog even op zijn beurt wachten. Ik zie het allemaal niet gebeuren, maar toch.

Sommige volwassen supporters laten hun eigen naam op het shirt drukken. Dat vind ik zelf altijd een beetje moeilijk, maar ieder uiteraard zijn of haar voorkeur. Een bijnaam vind ik dan vaak al grappiger, al zou dat in mijn geval niet best zijn. Om nou met ‘Frons’ op je rug te lopen... Daar krijg je toch opmerkingen en vragen over. En terecht. In Eindhoven liep iemand met een PSV-shirt met Mislintat achterop. Vrij prijzige humor om te lachen, maar tegelijkertijd natuurlijk enorm sneu.

Veelvuldig kiezen Ajaxsupporters voor een shirt zonder naam en louter rugnummer veertien. Uitstekend. Of 34 in combinatie met Nouri. Daarmee kun je nooit de mist ingaan. Dat is altijd goed. Dat geldt ook voor rugnummer tien, waar ik dan zelf eerder voor zou kiezen. En anders kan ik het shirt ook gewoon onbedrukt te laten. Simpelweg wit-rood-wit en dat is het dan.

Benieuwd hoe ik daar over een paar weken over denk. Dan weten we vast veel meer richting een nieuw seizoen Ajax!