Nieuw seizoen, nieuwe kansen. Ajax is nog bezig de zwarte confetti van het eeuwfeest op te ruimen als in de zomer van 2000 de clubkaravaan ter voorbereiding op de komende competitie door het land trekt.

Duels tegen amateurs zijn een mogelijkheid voor talenten zich te tonen, ook en juist op deze velden. Spits Hosé doet een ultieme poging de bal onder controle te brengen. Hét moment voor fotograaf Ron Richel om af te drukken.

Als twaalfjarige komt Brutil met z’n broer van Curaçao naar Nederland, na het treurige nieuws dat zijn moeder is overleden. Hij gaat in Den Helder wonen, bij zijn zussen. Hij heeft aanleg voor voetbal. Dat valt op bij de plaatselijke amateurclubs HRC en WGW. Scouts adviseren positief over de aanvaller. Hij mag zich wat later als B1-speler Ajacied noemen.

Eén jaar verder maakt een geweldige groep jonge Ajaxspelers in de A1 korte metten met bijna alle tegenstanders die voor hun voeten komen. Er verschijnt later zelfs een boek over dit roemruchte stel: De Golden Boys, het verloren team van Ajax. Onder anderen Andy van der Meijde, Cedric van der Gun, Pascal Heije, Michael Lamey en dus Hosé worden met overmacht kampioen.

Zelfs internationale tegenstanders gaan eraan: Barcelona moet er met 6-0 aan geloven, de leeftijdsgenoten van Manchester United gaan er met 7-0 af. De spits van dit prachtige stel scoort rond de veertig (!) goals.

Hoofd jeugdopleiding Hans Westerhof heeft het over ‘het grootse talent van Ajax sinds jaren’. Zo ontstaat een beeld van een ontluikende nummer negen die de grote schoenen van Kluivert kan vullen. Zoals vaker blijkt hoop uitgestelde teleurstelling.

De stille en soms voor hemzelf onnavolgbare spits had al best moeite met het profvoetbal in Ajax 2. Een cocktail van berichten in de media over zijn talent, de wens van de club weer een pareltje af te leveren én de aanvallende onmacht van Ajax 1, maken dat op het wedstrijdformulier van Ajax - PSV plots zijn naam prijkt.

Hosé vecht meer met Heerenveenverdediger Thieme Klompe dan dat hij voetbalt.

Trainer Morten Olsen durft het in 1998 aan. De Deense oefenmeester brengt Hosé na rust in. De lucht in het stadion trilt bijna van verwachting. En hij begint verdienstelijk, als aanspeelpunt. In de 77ste minuut breekt hij door en gaat hij alleen op doelman Ronald Waterreus af. Die trekt buiten de zestienmeter aan de noodrem en loopt meteen door naar de douches van kleedkamer twee. Rood.

Het duel eindigt in een vervelend 2-2-gelijkspel, vooral door de botsing tussen Dani (was hij te laat of…?) en reservedoelman Patrick Lodewijks. De keeper moet na afloop, nog steeds bloedend, met een brancard van het veld en vraagt totaal van de wereld of hij er nog eentje heeft doorgelaten.

Het talent Hosé worstelt daarna vooral met zichzelf en met tegenstanders. Bij het debuut van Jan Wouters als coach vecht hij meer tegen Heerenveenverdediger Thieme Klompe dan dat hij voetbalt. Steeds vaker is hij weer op de donkere en regenachtige dinsdagavonden de spits van Ajax 2, zonder aan te kunnen tonen een echte concurrent te zijn voor mannen als Shota Arveladze en Nikos Machlas.

Zijn teleurstelling is voor het grote publiek zichtbaar als hij met de jonge Ajacieden ver komt in het KNVB-bekertoernooi. Tegen FC Twente schrijft Ajax 2 geschiedenis door de ploeg uit Enschede uit te schakelen. Fronio Walker benut in de 97ste minuut een strafschop. Het Ajaxpubliek gaat compleet uit z’n dak: 2-1!

Helaas maakt Hosé, gestart in de basis, het feestje op het veld niet in tenue mee. Na een soort K1-gevecht met verdediger Dennis Hulshoff krijgen beide spelers direct rood.

Hosé’s voetbalcarrière gaat daarna bergafwaarts en eindigt als hij slechts 25 jaar is.  

Dit is een artikel uit onze rubriek: Stop de tijd. Wekelijks pakken we een beeld uit het archief van fotograaf Ron Richel, rond de eeuwwisseling de vaste plaatjesmaker van Supportersvereniging Ajax.

Aanbevolen

Stop de tijd: een Nigeriaanse artiest in Amsterdam