• Ajax Life Podcast #146 - Klassieker duel op zich? 

De warming-up voor het thuisduel met Go Ahead Eagles is volop bezig. Ik let alleen op de jonge Belgische aanvaller. De balverliefdheid van Godts tijdens het warmschieten, is prachtig. Los van dat hij er zes van de zeven schoten in jast, is hij aldoor aan het goochelen met de bal.

Continu naar hartenlust pielen. Ook tijdens het wachten op zijn beurt. Even een collega door de poortjes tikken, balletje onder de voet door halen, snelle beweginkjes. Hij is blij de bal te hebben. Dat alleen al is echt ontzettend fijn om naar te kijken.

Dat zie je ook in de laatste wedstrijden terug. Godts speelt met branie, durf, enthousiasme en plezier. Lang niet alles lukt. Dat hoeft ook niet. Als een actie de mist ingaat, probeert hij het erna vrolijk opnieuw. De flankspeler is technisch enorm begaafd en voetbalt niet met het rugzakje, waar veel van zijn collega’s wel mee spelen.

Hij maakte veel van de sportieve ellende niet binnen de lijnen mee, want hij raakte geblesseerd bij Jong Ajax. Die onbevangenheid zie je ook bij Ahmetcan Kaplan, een andere speler die zich lijkt te onttrekken aan het veelal onzekere spel van zijn medespelers. Collega’s die al zoveel drek over zich heen kregen.

Godts is blij de bal te hebben. Dat alleen al is echt ontzettend fijn om naar te kijken.

Terug naar Godts. Een hele wedstrijd spelen, gaat nog niet. Maar ik ben blij om te zien dat hij het staartje van een verder rampzalig eredivisieseizoen meemaakt. Hij is – zonder hem op welk schild dan ook te hijsen – voor mij een lichtpuntje in donkere Ajaxdagen. Een speler die bij Ajax past. Hij doet me in de verte denken aan Jesper Gronkjaer. Die had dezelfde onbevangenheid in een ploeg waarin het voor geen meter liep.

Ik volg Godts in aanloop naar het seizoen al voor magazine Ajax Life. Dat gebeurt tijdens het trainingskamp in Herzogenaurach. Godts is dan nog niet geblesseerd. Hij voelt zich zichtbaar vrij. Terwijl de regen met bakken uit de lucht komt, breekt het gezicht van Godts juist open. Niemand krijgt de lach van zijn gezicht, blij als hij is.

Verstoppen doet Godts zich daar al niet. Achter de hekken van het streng beveiligde complex heeft hij het enorm naar zijn zin. De lach is nooit ver weg. Godts is hartstikke actief. Ook buiten de oefeningen om. Moet er een doel worden versleept? Godts meldt zich. Moeten er spullen worden opgeruimd? Godts doet het ongevraagd.

Maar hij wil – net als vandaag de dag – vooral graag de bal hebben. Dartelen, acties maken. Het liefst als linksbuiten, maar in Herzo gebruikt toenmalig trainer Maurice Steijn hem tijdens diverse spelvormen ook als rechteraanvaller.

Godts oogt altijd bescheiden en beleefd buiten de lijnen, maar erbinnen is hij onbeschaamd, vrijmoedig en speels.

Spreken doen we Godts dan ook. Hij vertelt over dingen die we bij hem terugzien: “Ajax past uitstekend bij me. Dat merkte ik meteen, want ik kreeg in Amsterdam weer het plezier terug. Als ik hier op de flank de bal krijg, moet ik vrijuit de een-tegen-een aangaan. De trainers verwachten ook dat ik die acties maak. Dat is fijn. Ik ben gelukkig hier en voel me vrij in mijn hoofd. Dat is belangrijk, want dan ben ik ook vrij in mijn spel. Voor een linksbuiten is dat essentieel.”

Godts spreekt die dagen zachtjes en op kalme toon. Hij oogt altijd bescheiden en beleefd buiten de lijnen, maar erbinnen is hij onbeschaamd, vrijmoedig en speels.

Een vaste plek in de kleedkamer van de Johan Cruijff Arena heeft Godts nog niet. Officieel is hij nog speler van Jong Ajax. Toch merkt hij in Duitsland al dat supporters veel van hem verwachten. De achterban hunkert naar een nieuw talent dat doorbreekt. Die hunkering groeit naarmate de ellende zich opstapelt.

De voetballer probeert de verwachtingen in Duitsland al van zich af te zetten. Vrijuit spelen en niet te veel nadenken, is zijn uitgesproken motto. Zijn voornaamste doel? Simpelweg goed presteren. Hij wil zich ontwikkelen bij Jong Ajax en uiteraard zoveel mogelijk minuten maken in Ajax 1. Vies van spelen in Jong Ajax is hij overigens geenszins: “Ik vind de Keuken Kampioen Divisie een leuke competitie om mezelf te ontplooien. Ik leer er ook fysiek mijn mannetje te staan.”

In de kleedkamer van de Johan Cruijff Arena hangt zijn naambordje nog niet. Dat verandert vast snel. En blijf vooral zo ontzettend balverliefd. Dat komt het wel goed.

Aanbevolen

Van ’t Schip geeft update richting klassieker en stelt dat Ajax niet angstig is