Er ging donderdag een zucht van verlichting door de Johan Cruijff Arena. Na tien (!) wedstrijden op rij niet te hebben gewonnen, pakte Ajax eindelijk weer eens een driepunter. Weg van de laatste plaats. Een heel klein stipje op de horizon. We waren bijna vergeten hoe het voelt om te winnen.

Tegen sc Heerenveen volgde de tweede zege op rij. Het kwartje had ook zomaar de andere kant op kunnen vallen. We hebben dit seizoen vaak genoeg gezien dat het wél fout afliep voor Ajax. Dat deed het dit keer niet. De blijdschap na afloop was groot, maar de opluchting nog groter. We weten allemaal waar onze club vandaan komt.

Toch lijken we van de buitenwereld niet blij te mogen zijn. Hoe durven we te juichen na zo’n zege? “Ze lopen van het veld alsof ze de Champions Leaguefinale hebben gewonnen,” zo stelde Heerenveenspeler Luuk Brouwers achteraf. Precies, dezelfde Luuk Brouwers die al schreeuwend en met gebalde vuisten de aansluitingstreffer vierde. 

Het feit dat Ajax heel voorzichtig omhoog mag kijken, wordt gelijk als arrogant afgedaan.

En dat is ook prima. Hij heeft groot gelijk. Net zoals Ajacieden op en naast het veld het recht hebben om blij te mogen zijn na een overwinning. Een week geleden stonden we nog laatste. De arrogantie was ver te zoeken. We hebben jarenlang uitgedeeld. Nu was het tijd om te incasseren. Stilzitten als je wordt geschoren. 

Het feit dat Ajax heel voorzichtig omhoog mag kijken, wordt echter gelijk als arrogant afgedaan. Ik lees dingen over Ajacieden die alweer met de borst vooruitlopen. Of dat we in Amsterdam doen alsof met Ar’Jany Martha de nieuwe Roberto Carlos is opgestaan. Er is werkelijk geen enkele Ajaxsupporter die zo denkt. 

Niemand durft blind uit te gaan van een overwinning op Almere City. En als Brighton & Hove Albion hier donderdag op bezoek komt, hopen we vooral op een dapper spelend Ajax. Er zijn maar heel weinig Ajacieden die rekenen op een zege. En mocht Ajax onverhoopt wel winnen, dan juichen we extra hard.

Niet blij zijn na een overwinning. Doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Dát is pas arrogant.

Aanbevolen

Sorry not sorry en de jukebox die plots zwijgt