Als verzamelaar van oude Europacupkaartjes van Ajax weet ik als geen ander hoe lastig het is schaarse memorabilia te traceren. Tegelijkertijd maakt juist de zoektocht naar de speld in de hooiberg, dan wel de heilige graal, het vaak zo leuk. Je probeert van alles. Je internationale verzamelaarsnetwerk aanspreken, oproepjes plaatsen in lokale Amsterdamse krantjes of online in de hoop dat een kleinkind nog iets uit de jaren vijftig of zestig van de vorige eeuw heeft liggen.

Talloze lijntjes staan vaak al jaren uit. Soms heb ik onverwacht beet. Dan kan ik tot grote vreugde toch weer iets van mijn schaarse zoeklijstje afvinken. Vaker heb ik het idee dat niemand zich gaat melden. En soms heb ik het idee dat ik zoek naar iets wat er misschien wel helemaal niet meer is.

Hoe zou dat zitten met het verdwenen Hulshoffshirt? Dat vraag ik mezelf af als ik voor ons magazine Ajax Life bij het speuren in online krantenarchieven bij toeval op ‘de kwestie’ stuit. Het verhaal: na de gewonnen Europacupfinale in Belgrado ruilden vrijwel alle Ajacieden hun shirt met de Italianen. Hulshoff hield zijn shirt echter zelf. Dat wist ik van een eerder verhaal over Ajaxshirts, opgetekend door shirtliefhebber David Endt. Dat Hulshoff schijnbaar als enige Ajaxspeler niet ruilde in Belgrado, wist ik niet.

De voorstopper stopte zijn bezweette shirt in de reiskoffer. Het shirt had hij namelijk toegezegd aan een veiling of loterij. Deze was opgezet voor de actie ‘Zwolle helpt Than Hoa’, een Vietnamese provinciestad, getroffen door Amerikaanse bombardementen tijdens de Vietnamoorlog.

Hulshoff was sociaal zeer betrokken. Zo zat hij in 1973 in het aanbevelingscomité voor de actie ‘Amsterdam helpt Hanoi’ en sympathiseerde hij met het Medisch Comité Nederland-Vietnam, zo lees ik in krantenartikelen uit dat jaar.

Na de gewonnen Europacupfinale in Belgrado ruilden vrijwel alle Ajacieden hun shirt met de Italianen. Hulshoff hield zijn shirt echter zelf.

Wilde je kans maken op zijn bijzondere Belgradoshirt, dan moest je de uitslag van de finale juist voorspellen. In het pre-smartphonetijdperk konden geïnteresseerden meedoen door een briefkaart met minstens een gulden aan opgeplakte postzegels op te sturen naar het Zwols Werkcomité Vietnam. Het bedrag kon ook per giro worden overgemaakt.

Mooie bonus voor de winnaar: Hulshoff reisde zelf naar Zwolle om zijn ongewassen prijs, het rode shirt met nummer dertien, persoonlijk uit te reiken. De gelukkige winnaar werd de 64-jarige B. van Zon, zo lees ik in De Telegraaf van 7 juni 1973. Hij stelde het shirt echter opnieuw beschikbaar als hoofdprijs voor de bingoavond.

En daar lijkt het verhaal te stoppen. Nu – bijna vijftig jaar later – is het shirt spoorloos. Welke bingo? Wie was Van Zon? Hoogstwaarschijnlijk leeft hij niet meer. Anders zou hij nu 114 jaar zijn.

Veel vragen. Weinig antwoorden. Bij Ajax zelf weten ze het niet. Het historisch erfgoed van onze club kan op dit vlak sowieso nog wel enkele fraaie aanvullingen gebruiken. Neem een kijkje in de schaars aangeklede Gallery of Fame in de Johan Cruijff Arena en je begrijpt wat ik bedoel. Prima voor de gehaaste buitenlandse toerist, pover voor doorgewinterde Ajacieden uit eigen land.

Nu – bijna vijftig jaar later – is het shirt spoorloos.

Fanatieke shirtverzamelaars, onder wie de makers van het prachtige boek Het Ajax Shirt – De glorie van rood & wit lopen wat het Hulshoffshirt betreft ook tegen een muur.

Barry Hulshoff junior kan me niet verder helpen, laat hij in een appje weten. De zoon van de 385-voudig Ajacied herinnert zich niet dat zijn vader na die bingo ooit nog over het Belgradorelikwie sprak. Hij had sowieso weinig binding met ‘dat soort voorwerpen’. Het enige shirt waar hij wat extra’s mee had, was dat van Antoniadis, de spits van Panathinaikos in de Europacupfinale van 1971.

In de verzamelaarswereld gaat het gerucht dat de Ajaxshirts na de wedstrijd in de Italiaanse kleedkamer door een hoge functionaris in beslag zouden zijn genomen. Dit wordt tegengesproken door toenmalige Juventusspelers Roberto Bettega, Fabio Capello en José Altafini. Dat blijkt uit navraag van Endt in zijn Italiaanse netwerk.

Als laatste poging bel ik met Jesse Rabbeljee. In interviews wordt hij omschreven als de Nederlandse ‘voetbalshirtgod’. De eigenaar van ruim achthonderd bijzondere voetbalshirts heeft het verlossende antwoord ook niet. Sterker, hij confronteert me met woorden als ‘poetsdoek’ en ‘vuilnisbak’, in combinatie met de eventuele onwetendheid van de huidige (of laatste) eigenaar.

Aaarghh! Die deprimerende gedachte wil ik niet bij mezelf toelaten. Daarom tik ik dit stukje. Een opgetekende noodkreet. Nu eens niet over een wereldberoemd Ajaxshirt gekoppeld aan nummer veertien, maar de minder mythische rode variant met daarop gestikt de cijfers 1 en 3. Wie brengt me het verlossende antwoord?

Waar o waar is het heilige Hulshoffshirt?!