• Ajax Life Podcast #110 - Branco is de norm

Je loopt bij de campus van Adidas niet zomaar naar binnen. Rondom het gigantische complex staat een enorm hekwerk. De ingangen die er zijn, worden goed beveiligd. Ook bij de hoofdingang kom je alleen binnen op uitnodiging, als je topsporter bent of bij Adidas werkt. Supporters van Ajax zijn helaas niet welkom.

Toch kreeg Jeffrey het op tamelijk onorthodoxe wijze toch voor elkaar. Hij stuurde ons via Instagram een selfie met Klaassen en Maurice Steijn. We waren benieuwd hoe hij dat voor elkaar had gekregen en vroegen om uitleg.

Jeffrey, vertel, wat deed je in Herzogenaurach?
“Ik maak in mijn eentje een roadtrip door Europa, met de auto. Ik werd woensdag wakker in Luxemburg. Ik wist dat Ajax op trainingskamp was bij Adidas, maar wist niet precies waar dat was. Via Google Maps zag ik dat het zo’n vijf uur rijden was als tussenstop richting mijn volgende bestemming Oostenrijk.”

Dus toen ben je gewoon maar gaan rijden?
“Dat had ik er wel voor over. Ik ging zonder verwachtingen naar Herzogenaurach. Pas toen ik in de auto zat, kreeg ik door dat er later die middag ook een oefenduel met Unterhaching werd gespeeld. Die wedstrijd werd pas op de dag zelf officieel aangekondigd.”

Aanbevolen

Dagje ‘Herzo’ gevat in kletsnat fotoverslag met glurende fans

Na vijf uur rijden kwam je aan. En toen?
“Ik heb mijn auto in de grote parkeergarage gezet. Toen ik de parking uitliep, zag ik alleen maar grote hekwerken met erachter moderne gebouwen. Toen wist ik al: dit kan wel eens heel lastig worden. Ik ben uiteindelijk langs het hek gaan lopen, om het hele complex heen. Er is vast wel een ingang, was mijn gedachte. Ik zag wel wat schuifhekken, maar die waren goed beveiligd. Over het hele rondje deed ik anderhalf uur… Ik liep door weilanden in de stromende regen. Gelukkig had ik een paraplu.”

Dacht je toen niet: laat maar?
“Ik overwoog nog ergens over het hek te klimmen, maar dat ging me te ver. Er hangen ook overal camera’s. Na anderhalf uur lopen stond ik dus weer bij de parkeergarage tegenover de hoofdingang van de Adidas Arena, waar de meeste mensen werken. Ik besloot medewerkers te vragen of ze me wilde binnenlaten.”

En dat lukte?
“Haha, bij poging vier pas! Bij een vrouw die haast had. Ze vroeg nog of ik er wel werkte. Toen loog ik dat ik voor Ajax werkte. Ze liet me binnen op haar pasje.”

Bijdehand, hoor!
“Dat is wel zo, maar ik dacht: in het slechtste geval zetten ze me eruit of bellen ze de politie. Die gevolgen had ik dan geaccepteerd.”

Oké, je was binnen. En toen?
“Eenmaal binnen nam ik overal foto’s. Ik denk dat ik wel opviel als toerist. Maar goed, ik ging op zoek naar het trainingsveld. Al snel spotte ik de spelersbus van Unterhaching, dus toen wist ik dat ik goed zat. Mijn voornaamste doel was om Klaassen te zien. Dan was de dag geslaagd.”

Aanbevolen

Herzogenaurach dag 4: ‘Je moet gewoon je waffel houden!’

Wat heb je met Klaassen?
“Dat is de Ajaxman in deze selectie. Punt. Hij is een strijder en een grote held voor mij. Zo’n vijftig meter van het trainingsveld stond een gebouwtje. De eerste speler die naar buiten kwam, was Klaassen. Dat verzin je ook niet. Ik vond dat best bizar. Natuurlijk liep ik op hem af. Hij was superrelaxed. Ik vroeg of hij tijd had voor een selfie. ‘Tuurlijk joh,’ zei hij. Dat vond ik mooi. We hebben kort gepraat, maar hij moest toen wel door naar het veld voor het oefenduel.”

Heb je nog meer spelers of stafleden gespot?
“Brian Brobbey ook nog. Hij leek er iets minder zin in te hebben, maar deed het wel. Ook Maurice Steijn ging er heel ontspannen mee om. Hij nam de tijd voor een fotootje en een praatje. Ik had zo een kwartier met hem kunnen praten. Hij is een heel aardige kerel.”

Heb je het oefenduel ook nog kunnen zien?
“De wedstrijd heb ik gemist. Dat was jammer, maar ik moest ook nog door naar Oostenrijk. Dat was nog eens vijf uur rijden. Daar zit ik nu bij familie. Ik heb die dag uiteindelijk – begonnen in Luxemburg – tien uur in de auto gezeten. Het was wel mooi zo. Ik had Klaassen ontmoet en daar ging het vooral om.”

Je kwam het Adidas complex vast makkelijker uit dan in?
“Nou, dat zou je denken… De poort naar de uitgang was ook dicht. Je moest eerst je naam doorgeven, zodat ze konden afvinken en zeker weten dat gasten het terrein weer af waren. Maar ja, ze wisten helemaal niet dat ik er überhaupt was…”

Haha, hoe heb je dat opgelost?
“Ik ben uiteindelijk dicht achter een medewerker aangelopen. Met z’n tweeën tegelijk door het poortje. Sorry, ik zag even geen andere oplossing!”

Aanbevolen

Herzogenaurach dag 1: fort Adidas