• Ajax Life Podcast #90 - ‘In Berlijn kan het zomaar gebeuren!’

De grote Duitser wordt wat later gevolgd door een Unionvrouw. Ze draagt knalrode laarzen van haar club. Ze hoort duidelijk bij de man die haar voorging. Ik word dus heel vrolijk van dit soort taferelen. Bij ons staan de kannen bier al op tafel. Daar weten Duitsers doorgaans ook prima raad mee.

Het is de charme van Europese wedstrijden. Daar waar supporters van beide ploegen elkaar ‘gewoon’ nog treffen. De grote meute verzamelt op De Dam in het centrum, maar al heel de dag scharrelen Unionsupporters rond de Johan Cruijff Arena.

Door de verhalen van mijn collega’s Sander en Lindy weet ik dat het uitduel in Berlijn een toffe wordt. In elk geval qua supporterscultuur en sfeer. Wat mij betreft stap ik al meteen in de trein richting Stadion An der alten Försterei. Maar goed, laat Ajax eerst het thuisduel goed doorkomen.

De wedstrijd is allesbehalve vermakelijk. Spannend hooguit. Wel geniet ik van het uitvak. De meegereisde Unionfans maken er een mooie avond van. Mijn buurman is er diep van onder de indruk. Regelmatig voel ik een elleboogje in mijn zij: “Mooi hè? Echt mooi, hoor. Goh, wat mooi.”

Het lukt de Duitse aanhang om een karrenvracht aan fakkels mee de Arena in te smokkelen. ‘No pyro, no party’ is het devies. Daar doen de supporters op Zuid ook aan mee, zodat de Arena aan twee kanten felrood kleurt. Mijn buurman: “Ja, dit is schitterend, hoor. Heel mooi.”

Mijn buurman heeft vooral oog voor het uitvak. ‘Mooi hè?’ klinkt het maar weer. Een elleboog prikt in mijn ribben.

Springen, zingen, sjaaltjes omhooghouden en om beurten zwaaien met dezelfde sjaaltjes. De supporters van Union laten zich in Amsterdam van hun beste kant zien. Dat doen de Ajacieden op het veld wat minder, vooral in offensief opzicht. De twee ploegen spelen een wedstrijd die niet lang in ons collectieve geheugen blijft hangen.

Mijn buurman heeft vooral oog voor het uitvak. “Mooi hè?” klinkt het maar weer. Een elleboog prikt in mijn ribben. Hij wil dat ik ook kijk. Een deel van de supporters is verdwenen onder twee ronde Uniondoeken. Het stel uit Vanzz staat er vast ook te hossen. Naast me bewondering: “Ja, ik vind dit heel mooi. Is toch mooi dit?”

Ik knik beleefd. Het is inderdaad allemaal leuk en mooi. Toch hoop ik vooral hetzelfde te kunnen zeggen van wat Ajax op het veld laat zien. Dat lukt minder, al heb ik kortstondig hoop als Steven Bergwijn mag aanleggen voor een vrije trap. Een tikje terug van Dusan Tadic en dan het schot van Bergwijn. Naar verluidt drijft de bal nu ergens in de Amstel.

Mede dankzij Gerónimo Rulli en een oplettende VAR loopt Ajax geen grote schade op in eigen huis. Ajax heeft nog alles om voor te spelen in stadsdeel Köpenick. Los van het sportieve aspect, maken veel Ajaxsupporters zich op voor een toffe trip naar Oost-Berlijn. Hoe het sportief afloopt, weet niemand. Maar de trip belooft mooi te worden.

Hopelijk zitten er bij de return twee Duitsers te wijzen naar het Amsterdamse uitvak. “Nett oder? Wirklich schön. Meine Güte, wie schön.”