Door Wilkor-Jan Top, 17 jaar. Hij maakte het winnende verslag van Benfica - Ajax en won een plekje als Dapp're Schrijver op de perstribune bij RKC-thuis.

De klok staat op 14.32 uur als ik arriveer op het station Bijlmer Arena. Er is nog weinig te merken van Ajax - RKC, de wedstrijd die dezelfde middag op het programma staat. Ik pak mijn telefoon en houd hem voor de uitcheckpoortjes van het station. Gelukkig, de poortjes gaan open. Terwijl ik naar buiten loop, zie ik de eerste Ajaxsupporters al verschijnen. Buiten word ik opgevangen door Floris van Ajax Life. Samen lopen we richting het kantoor van de supportersvereniging.

We lopen de trappen op en komen in een lange gang. Deze is sierlijk bekleed met oud-Ajaxspelers die de club inmiddels hebben verlaten. In het kantoor wachten we tot de opstelling bekend is gemaakt. Een beetje zenuwachtig kijk ik om mij heen. De muren zijn bedekt met voetbalshirtjes. De shirts illustreren de rijke historie van de club uit Mokum. Nadat de opstelling is gedeeld via Ajax Life-socials, is het tijd om richting stadion te lopen.

We wurmen ons door een menigte van supporters heen. Het plein rondom de Arena is wit-rood-wit gekleurd. De horeca doet goede zaken en supporters vermaken zich zichtbaar uitstekend. We bereiken de hoofdingang en halen onze perskaarten op. Hiermee hebben wij toegang tot de perstribune en perszaal van de Johan Cruijff Arena.

Ik kijk vol bewondering om me heen. De mooiste auto’s staan op het Arendek geparkeerd.

Na de tascontrole is het tijd om naar boven te gaan. Een roltrap brengt ons zonder enige inspanning naar de top van het stadion. Op de bovenste verdieping zijn grote posters en borden zichtbaar van Ajaxlegendes zoals Johan Cruijff en Zlatan Ibrahimovic.

We lopen de perstribune op en nemen plaats achter een bureau met een schermpje. Vol spanning én zin pak ik een schrift en een pen uit mijn tas. Klaar voor de wedstrijd. Zodra de Ajaxspelers het veld betreden, klinkt een mooi applaus vanaf de tribunes. Na de warming-up krijgen Davy Klaassen en Daley Blind een schaal uitgereikt voor de 250 wedstrijden die ze voor Ajax speelden. Ook Dusan Tadic en Nico Tagliafico ontvangen een schaal. Zij voetbalden beide 150 wedstrijden in het wit-rood-wit.

Dan klinkt het eerste fluitje in de Arena. De wedstrijd is begonnen. De vlaggen wapperen door de koude voorjaarsbries. De stemmen staan aan en het zingen kan beginnen. Terwijl ik vlijtig aantekeningen maak, weet een man van de Johan Cruijff Arena mijn aandacht te pakken met de geur van verse koffie. We krijgen allemaal een bekertje en danken de man vriendelijk voor de warme versnapering.

In de rust staat Ajax comfortabel voor met 2-0. Er lijkt niks aan de hand. Het veld wordt geïnspecteerd en klaargemaakt voor de tweede helft. Langzaam loopt de tribune weer vol met mensen, die snel een drankje hebben gehaald. Iedereen is klaar voor de tweede helft, behalve de spelers van Ajax...

In de tweede helft vindt RKC het doel namelijk al snel. Twee keer zelfs. Daardoor staat het na zestig minuten gek genoeg weer gelijk. De supporters gaan achter de ploeg staan en schreeuwen de Ajacieden naar het net van de Brabanders. Uiteindelijk beslist Tadic de wedstrijd in de negentigste minuut. Vanaf elf meter is het raak. Het stadion ontploft en het welbekende ‘Negentig Minuten Lang’ klinkt.

Na de wedstrijd is het tijd om de persconferentie bij te wonen. We lopen over het Arenadek naar de perszaal. Ik kijk vol bewondering om me heen. De mooiste auto’s staan daar geparkeerd, wachtend tot de eigenaar weer de motor start.

Na enige vragen van de pers is het mijn beurt om vragen te stellen aan Haller. Pfff, spannend!

In de perszaal krijg ik een colaatje. Ook staan er nootjes, blokjes kaas en bitterballen met mosterd klaar voor de journalisten. We nemen plaats achter een tafel. De voorste rij. Niet veel later zwaait de deur open en loopt superspits Sébastien Haller de perskamer binnen. Na enige vragen van de pers is het mijn beurt om hem wat vragen te stellen. Pfff, spannend!

Hij is superaardig en heeft geen haast. Als we klaar zijn, bedank ik hem vriendelijk voor zijn tijd en druk de recorder op mijn telefoon uit. Dat interview werk ik thuis af en verschijnt later op deze website. Niet veel later betreedt Erik ten Hag de zaal. Journalisten bevragen de coach en het is gaaf om daar bij te mogen zijn.

Na de persconferentie is het voor mij tijd naar huis te gaan. We lopen richting het treinstation en ik bedank Floris voor deze unieke ervaring. Voor mij voetballen een paar jongens met wat lege bierblikjes. De trein stopt op station Bijlmer Arena en ik stap in. Wat een toffe dag...

Ik wil Ajax Life ontzettend bedanken voor deze unieke ervaring. Ik kan iedereen aanraden om mee te doen aan de volgende prijsvraag, waarin de supportersvereniging zoekt naar een Dapp’re Schrijver. Het is een dag die je nooit meer vergeet!

Wil je ook meedoen aan prijsvragen en evenementen van Ajax Jonge Schare? Word dan snel lid!