Een kleine dame in een werkelijk veel te grote stewardjas kijkt me vriendelijk aan. Het schoonvegen van de Johan Cruijff Arena is begonnen. “Ik ben de boel nog even aan het verwerken, ik ga zo,” probeer ik nonchalant. “Ja, maar dat kan ook op weg naar buiten. Het stadion moet leeg,” is de reactie terug. Ze zegt het overigens met een glimlach.

Vooruit dan maar. In de benen. Op de plakkerige trappen omlaag werp ik nog een blik op het verlaten veld. Nogmaals de gedachte: waar heb ik zojuist precies naar gekeken? Een onmachtig Ajax. En een hoop malle opstootjes. Die zijn ook altijd zo treurniswekkend. Hoop getrek, geduw en geschuimbek, maar feitelijk gebeurt er niks. Brutil Hosé zou er hard om lachen in elk geval.

Ik kan nederlagen normaal gesproken relatief snel van me afzetten, maar deze niet. Ajax was – niet voor het eerst dit seizoen – totaal niet bij machte om de wedstrijd naar z’n hand te zetten. Er zit geen vooruitgang in. Eerder het tegenovergestelde. Iedereen is chagrijnig en aanknopingspunten zie ik niet. Steven Bergwijn stelde na afloop dat hij ‘het eigenlijk ook allemaal niet meer wist’.

Iedereen is chagrijnig en aanknopingspunten zie ik niet.

Op Twitter zei iemand het treffend: “Dit Ajax komt elke topwedstrijd het veld op met het zelfvertrouwen van een student die ’s ochtends ontdekte dat er in de middag een belangrijk tentamen is.” Mensen schreeuwen om het hoofd van Alfred Schreuder. Maar wie stelt dan een nieuwe trainer aan? Een nieuwe technisch directeur is nog altijd niet gevonden. In de volgorde der dingen lijkt me dat belangrijker.

Mijn gedachten en ik duiken ondertussen het trappenhuis in. Halverwege de afdaling leun ik nog wat tegen de muur. Weer die gedachte: waar heb ik zojuist naar gekeken? Nog voor ik een antwoord in mijn hoofd kan formuleren, is daar weer een steward. Dit keer een vrij grote gast in een te kleine jas. Wederom het verzoek of ik het stadion wil verlaten. Gedwee doe ik wat er wordt gevraagd.

Wat er nu moet gebeuren om Ajax weer goed aan het voetballen te krijgen? Ik weet het oprecht niet. Eén keiharde conclusie kan ik na PSV-thuis wel trekken: de twee stewards die mij verzochten het stadion te verlaten, kunnen beter van jas ruilen.