Even leken we dubbel te zien. Er stonden twee rode bussen met de letters A-J-A-X op de zijkant naast De Oude Meerdijk. Met ronkende motor stonden ze klaar voor 184 lange kilometers terug richting Johan Cruijff Arena. Aan boord een stel onzekere voetballers dat het niet meer lijkt te weten.

Remko Pasveer stond voor het instappen de media nog te woord. Ook hij kreeg de vraag wat er met zijn trainer moet gebeuren. Het antwoord was veelzeggend: “Dat is uiteraard niet aan ons. Wij doen gewoon ons stinkende best en proberen uit te voeren wat de trainer van ons vraagt. Uiteindelijk is het aan de club wat ze hiermee doen, daar kan ik verder weinig over zeggen.”

Remko, we hebben nieuws voor je: dat ligt wel degelijk ook aan jullie. Zijn jullie niet de mannen op het veld die er al weken een potje van maken? De beschuldigende vinger gaat veelal terecht naar eindverantwoordelijke Alfred Schreuder, maar het kan geen kwaad om naar de eigen prestaties te kijken.

Feit is dat de spelers het niet voor hun trainer opnemen. Ook niet vanuit de bus richting Mokum. Het leek Lorenzo Lucca namelijk een supergoed idee om een cynische Instaselfie van hem en Francisco Conceição te maken. Lachend in de camera kijken en spottend het aantal speelminuten in Emmen melden: vier voor hemzelf en géén voor Conceição.

De spits verwijderde zijn post snel, maar het was al door velen gezien. Sommige supporters vinden het vast een mooie actie, maar ik vond het echt heel dom. Dan snap je niet hoe de Amsterdamse vlag erbij hangt. En als je al wat te zeggen hebt, doe dat dan voorin de bus. In de microfoon. Zeg er dan meteen bij welke collega er voor jou af had gemoeten, maar doe niet tof vanachter je mobieltje, achter in de bus.

Het leek Lucca een supergoed idee om vanuit de spelersbus een cynische Instaselfie van hem en Conceição te maken.

Het was echt grotesk wat Ajax na rust liet zien. Ik keek in elk geval geen moment naar een team. Het was los zand. Elf onzekere en doodsbange eilandjes. Niemand leek meer te weten wat nou precies de bedoeling was. Steven Bergwijn zei dat na afloop zelfs ook letterlijk. Hij had het gevoel ‘dat de spelers niet meer wisten wat ze moesten doen’. Hij had simpelweg geen flauw idee waar Ajax mee bezig was. Wij ook niet, Steven.

Op het veld corrigeert ook niemand elkaar meer. Ook aanvoerder Dusan Tadic laat zijn tanden – zoals ooit tegen Sergiño Dest – niet meer zien. Hij steekt ook niet in zijn beste vorm en dan wordt anderen terechtwijzen steeds lastiger. In hoeverre wordt dat immers nog geaccepteerd? Schreuder wordt door zijn (ervaren) spelers in elk geval niet geholpen. Een trainer hoeft toch niet alles voor te kauwen?

Laten de spelers hun coach niet enorm zakken? Die terechte vraag werd ook in Emmen gesteld. Kenneth Taylor beaamde dat wel na enig aandringen in de kleine persruimte van De Oude Meerdijk. “Het is deels onze schuld dat de trainer nu zo onder vuur ligt.” Het pijnlijke zit ‘m natuurlijk in het woordje ‘deels’. Dat zegt veel. Zo niet alles. Hij zei het wel, maar meende hij het ook echt?

Schreuder zal in elk geval zelf zijn bureau niet leegruimen. Als dat al gebeurt, dan is het omdat dit van hogerhand wordt besloten. Er zijn tal van redenen voor het grote verval te bedenken. Iedereen moet daarbij de komende weken goed en eerlijk naar zijn eigen rol kijken. Niet alleen de trainer, maar ook de clubleiding en zéker ook de voetballers.

Aanbevolen

Ontgoocheling compleet in ons fotoverslag van FC Emmen - Ajax