Uiteraard verzin ik dat, van het laatste pak melk. Net als bij het afscheid van een goede scheidsrechter, is dat geen memorabel moment. Hoe belangrijk ook, voor de scheids ben ik nog nooit naar het stadion gekomen.

Op de boarding flitsten alle grote wedstrijden van Björn voorbij. Alsof Justin Timberlake het potje floot. Zelfs een quote kwam voorbij. “Je gaat het pas zien als je het doorhebt.” Oké, die was niet van hem, maar van de naamgever van de Nederlandse supercup. Maar je zou het haast gaan denken, dat de supermarktman van dat kaliber was. Zijn uitspraak was veel ‘arbiteriger’, iets van ‘mooier wordt het niet.’

Je vraagt je bijna af waarom het na Engeland - Italië zoveel over gemiste penalty’s ging en niet veel meer over het loepzuivere fluitje van de dienstdoende scheids.

Op de boarding flitsten alle grote wedstrijden van Björn voorbij. Alsof Justin Timberlake het potje floot.

Het leidde wel wat af van de feiten. Die knullige overtreding van Nico werd de laatste rode kaart in de loopbaan van de arbiter. Die prachtige goal van Ajax werd zijn laatste memorabele VAR-moment.

Stel je voor dat dit een nog echtere wedstrijd was geweest. Dat Erin ten Hag de tweede helft Daley Blind en Davy Klaassen had moeten laten staan. Dat hij niet bezig was met damage control en NEC. Dan was al die aandacht voor Kuipers nog vreemder geweest.

Wie weet is het daarom dat hij stopt. Zit de paradox van zijn kwaliteit in het ongemak dat hij niet meer onzichtbaar kan blijven. Zien we hem volgend jaar op de grote festivals als leadzanger van een rockband, of zo.

Met alle respect. Ik heb niets tegen de beste man en zeker niet tegen zijn taak. Maar laten we van een goede koelkast geen espressomachine maken.