• Beluister Menzo's gevecht onder de lat in onze podcast!

Het is lastig oordelen op basis van één enkele eredivisiewedstrijd in Almelo, maar de oudste speler van Ajax ooit voetbalde lekker mee. Ja, voetbalde, want reddingen verrichten hoefde Stekelenburg niet echt. Ja, één venijnige kopbal had hij klemvast op de lijn. Dat zag er goed uit, maar verder had Stekelenburg de bal vooral aan de voet.

En niet zo’n beetje ook, want de keeper beroerde de bal liefst 58 keer. Daarbij straalde hij een fijne rust uit. Ajax speelde de bal veelvuldig achterin rond, in de hoop de Heraclieden uit de tent te lokken en zo onder de druk vandaan te spelen. In dat spelletje werd Stekelenburg continu betrokken. Medespelers durfden hem in het spel te betrekken en dat is een goed teken.

Aanbevolen

Passmaps: Ajax durft met Stekelenburg en Haller onconventioneel te voetballen

Stekelenburg raakte de bal dus 58 keer, waarvan 51 keer uit een pass. Even ter vergelijking: alleen Daley Blind (71), Jurriën Timber (60) en Ryan Gravenberch (60) gaven vaker een pass. Het is exemplarisch voor de wedstrijd die Ajax op het kunstgras afwerkte. Liever heb je niet zo vaak je doelman aan de bal, maar als het toch gebeurt, dan maar liever goed.

En precies dat lukte Stekelenburg vrij aardig, want hij scoorde een passnauwkeurigheid van 78,4 procent. Dat is helemaal niet verkeerd. De korte rondtikballetjes achterin gingen allemaal wel goed, maar je moet als keeper ook wel eens kiezen voor een lange trap. Check de video onderaan voor een visualisatie.

Aanbevolen

Vul de top 25 met oudste spelers die voor Ajax in actie kwamen!

Zo gaf hij 27 (!) lange ballen, waarvan er 16 op de plek van bestemming aankwamen. Dat is echt niet verkeerd, want soms moet je gewoon blind rammen in het kader van ‘weg is weg’. Veelvuldig was die bestemming trouwens Sébastien Haller. Dan toch zo’n score behalen, is dikke prima. En dat rondtikken achterin lijkt zo eenvoudig, maar elke voetballer weet dat het fijn is als je keeper dat kunstje beheerst.

Wij zeggen eerlijk dat we wel eens zenuwachtig raken als Ajax aan het tikken slaat achterin, maar tegen Heracles was de rust die Stekelenburg daarbij uitstraalde bijzonder prettig. Al zouden we natuurlijk liever een ander spelbeeld hebben gezien.

Maar goed, daar zijn we nou eenmaal overkritische Ajacieden voor, nietwaar?