De verbazing was groot toen de naam van Onana tegen Besiktas JK plots op het opstellingenformulier van Ajax prijkte. De man die door zijn dopingschorsing sinds eind januari geen officiële wedstrijd meer voor de Amsterdammers had gespeeld. Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken en nu nog steeds niet. Mijn gedachten schieten van links naar rechts.

Het is makkelijk een bak drek over de doelman uit Kameroen uit te storten, iets wat online ook gebeurde. Gek eigenlijk hoe snel het beeld van een persoon kan veranderen. Tot een jaar geleden was Onana één van mijn favoriete Ajacieden. Sterker nog, als hij een veldspeler was geweest, had ik serieus overwogen om zijn naam op mijn shirt te laten bedrukken. Iets wat ik anders nooit doe. Een uitstekende keeper en bovenal een mooi persoon.

Hoe snel kan iemand van zijn voetstuk donderen… Dat begon natuurlijk allemaal met het slikken van een verkeerd pilletje, maar heeft vooral te maken met zijn contractsituatie. Een jaartje erbij en veel supporters zouden de situatie waarschijnlijk een stuk beter kunnen verteren. Een transfervrij vertrek komende zomer voelt toch als een soort ‘stank voor dank’ richting Ajax.

Moet je blijven investeren in een doelman die geen toekomst meer heeft bij Ajax?

Toch probeer ik mij ook in Ten Hag te verplaatsen. De hoofdcoach beschikt met Remko Pasveer over een doelman die de laatste weken ontzettend stabiel keept. Maar wat als Pasveer een langdurige blessure oploopt? Dan moet je ook een goede keeper achter de hand hebben, die al de nodige meters heeft gemaakt. Een doelman met ritme.

Natuurlijk zit Jay Gorter op de bank, maar is hij ver genoeg om ook te keepen in belangrijke Champions League-wedstrijden? Die ervaring mist hij momenteel nog. Gooien we hem daarmee niet te snel voor de leeuwen? Aan de andere kant: moet je blijven investeren in een doelman die geen toekomst meer heeft bij Ajax? Een speler die na Besiktas-uit nogmaals aangaf dat het tijd is om het ‘boek Ajax’ te sluiten, om elders een nieuw hoofdstuk te schrijven.

Het is en blijft een duivels dilemma. Wanneer ik mij in de schoenen van Ten Hag verplaats, krijg ik er spontaan hoofdpijn van. Gelukkig ligt er een doosje paracetamol klaar in mijn bovenste keukenla. Ver weg van de andere medicijnen in huis.

Aanbevolen

Teamgenoten stelden nerveuze Onana op gemak richting aftrap