Het duizelingwekkende voetbal dat Ajax dinsdagavond op de mat legde, werkt immers verslavend. Zeer verslavend. Ik voel me deze ochtend net een junk, zoekend naar een nieuwe dosis ‘Ajax’. Mijn ogen zijn nog nauwelijks open of ik heb de samenvatting al drie keer bekeken. Dat is immers twaalf minuten aan puur geluk.

Losse filmpjes op Twitter doen het ook goed. Dan horen we ‘El Sierd’ los gaan bij de 2-0 van Daley Blind en zien we duizenden Ajacieden een massale pogo doen. Meer, meer, meer. Elke vezel in mijn lijf snakt hiernaar. En dus Google ik ook maar gelijk even hoe de mannetjes op de radio de wedstrijd gisteren hebben beleefd. “De Duitsers worden vernederd in de Johan Cruijff Arena. In het uitvak weten ze ook niet meer waar ze zijn beland,” horen we Arman Avsaroglu zeggen. Het klinkt bijna poëtisch.

Door Ajax voel ik mij net een junk. Zoekend naar een nieuwe dosis.

Gelijk door naar de krantjes dan maar? Hoe lekker is het om op deze woensdagochtend al die chocoladeletters op de voorpagina’s te lezen. Wunderbar! ‘Voetbal dat eeuwig had mogen duren,’ lezen we ook. Volledig mee eens. In het Duitse Bild komen ze uitroeptekens tekort om de prestatie van ons cluppie te omschrijven. We lezen dat Ajax reclame maakt voor het Nederlandse voetbal en dat de triomftocht door Europa al snel doet terugdenken aan seizoen 2018/2019.

Ook toen zaten we een seizoen lang op het puntje van onze stoel. Genietend van een ontketend Ajax. Juist daarom is het belangrijk om ons soms even in de arm te knijpen. Succes went snel, maar laten we ons er vooral van bewust zijn hoe bijzonder het is wat de ploeg van Erik ten Hag allemaal laat zien.

Dit was weer zo’n wedstrijd die we ons over tien jaar nog herinneren. Zoals dat ook het geval was met de grandioze galavoorstelling in Madrid drie jaar geleden. Ajax, met die ouwe op de borst, laat oude tijden herleven. Ajax speelt totaalvoetbal zoals je dat nog maar zelden ziet op het hoogste Europese toneel.

Waartoe zijn de gladiatoren van Ten Hag in staat?

Dat maakt Ajax ook zo verslavend. Dit is ongekende weelde, die niet lang genoeg kan duren. Wanneer we de krantjes opzij schuiven, moet de werkdag nog beginnen. Tussendoor werpen we natuurlijk nog wel een blik op de vele sportwebsites en kijken we stiekem wat sfeerfilmpjes terug. Zodat de adrenaline ook vandaag nog flink door de aderen blijft pompen.

Vanavond gaat de televisie maar even niet op de Champions League. Na de flitsende show van dinsdagavond kan dat bijna alleen maar tegenvallen. Ik blijf liever nog even in de roes. Waartoe zijn de gladiatoren van Ten Hag dit seizoen in staat? Die vraag blijft continu door mijn hoofd spoken? Daar kan ik tot in de late uurtjes over mijmeren.

Ach ja, wakker worden met Ajax is fijn. Wegdromen over Ajax is misschien nog wel veel lekkerder.