• Wie is jouw Ajacied van de Wedstrijd? Stemmen maar!

Scoren is moeilijker dan je denkt…
Het is altijd zo simpel geroepen: Ajax had wel vijf keer moeten scoren tijdens de eerste helft! Als je dat keer op keer kunt roepen, kunnen er twee dingen aan de hand zijn: scoren is echt moeilijker dan je denkt of de afronding is ondermaats. Het lastige is dat tijdens het bezoek aan Fortuna Sittard sprake was van allebei.

Ajax kreeg weer kansen te over! Maar doelpunten bleven schaars… Het stomme is dat de Ajacieden nu ook nog eens mochten aanleggen vanaf zeer kansrijke posities: recht voor het doel, in de doelmond, noem maar op. En toch, je scoort eigenlijk altijd minder dan op basis van je gevoel ‘normaal’ zou zijn. Dus ja, afronden is moeilijker dan je denkt. Anders kun je iedere wedstrijd wel met 13-0 winnen.

En toch… toch mogen we iets meer verwachten van de Ajacieden. Er zijn vele miljoenen neergeteld voor de offensieve spelers, die in principe voor de doelpunten moeten zorgen. Dat doen ze ook geregeld – Ajax nadert halverwege het seizoen de vijftig doelpunten – maar soms is het ook een kwestie van op de juiste momenten scoren. Dat deed Haller uiteindelijk, zo kun je stellen, terwijl zo’n bal statistisch gezien al helemaal zelden tot doelpunt uitgroeit!

Als je tijdens een wedstrijd beter bent, bijvoorbeeld. Of in de eerste helft, zodat je daarna niet alles op alles hoeft te zetten. Want je blijft niet ontsnappen. Tegelijkertijd is het hoopvol dat Ajax iedere wedstrijd kansen creëert, want op de lange termijn is en blijft dit de beste fundering onder structureel succes. Serieus grote kansen kun je in principe niet blijven missen.

Overigens geldt bovenstaande niet voor counteren met vijf-tegen-één. We durven niet eens te beginnen aan een opsomming wat daar allemaal fout ging. Fnuikend was het. Bizar ook. Twee minuten later gebeurde iets soortgelijks...

Antony moet stoppen met natrappen
Als je het missen van kansen als tendens kunt omschrijven, is ook sprake van een patroon bij Antony. In zijn gedrag. De Braziliaan toonde zich eind eerste helft nogal gefrustreerd door een tikje mee te geven na een verloren duel. En dat doet Antony wel vaker. Hij komt er tot dusver mee weg, maar vroeg of laat gaat het een keer fout. Zeker nu alles teruggespoeld kan worden met de VAR.

We moeten hierbij opmerken: de regels voor rood wegens natrappen zijn wat opgerekt. De voorwaarde ‘brutality’ is toegevoegd. Simpel gezegd: een natrapje is geen rood, een natrap wel. Maar waar ligt de grens? Dat valt onmogelijk te zeggen. Bij de ene scheids/VAR ga je eerder de grens over dan bij de ander. En hoe werkt zoiets als het amateurvoetbal weer wordt opgestart: geen opstootje na een natrapje, wel na een natrap? Afijn, jullie snappen wat we bedoelen.

Daarom spreken we Antony er hierbij op aan: stop met het laten zwaaien van je voet! We kunnen inmiddels te veel voorbeelden van dit gezwaai – natrappen zogezegd – op een rijtje zetten en het gaat gewoon gebeuren dat je tegen een rode kaart plus schorsing aanloopt. Dat kunnen we er tijdens het drukke speelschema niet bij hebben. Ophouden, per direct!

Hetzelfde geldt trouwens voor de boze reacties na een wissel.

Doelpunt uit lange corner!
Je verwacht het tegenwoordig niet eens meer, maar het kan dus wel degelijk: scoren uit een lange corner! Het was ergens nogal ironisch dat Ajax uitgerekend scoorde uit een voor het doel geslingerde hoekschop – door Zakaria Labyad – want de ene na de andere serieuze kans werd om zeep geholpen. Maar uit een corner werd wel toegeslagen!

Grappig genoeg – en ook wel weer ironisch – was het feit dat de goal als eigen doelpunt in de boeken wordt bijgeschreven, want het was Sebastian Polter die de bal ongelukkig tegen zijn schouder kreeg. De Fortunees had geen tijd meer om te reageren nadat Perr Schuurs zijn best had gedaan om raak te koppen, maar de bal miste.

Het doelpunt uit een lange corner bleek een veredelde vlag op een modderschuit, want het was nu niet direct zo dat de overige hoekschoppen stuk voor stuk puntgaaf werden uitgevoerd. Dieptepunt was de trap van Dusan Tadic waarmee hij al na tien meter het hoofd van een verdediger vond. In plaats van een nieuwe corner kreeg Ajax toen een ingooi.

Het was vooral opmerkelijk dat-ie een keer binnen viel, vandaar dat we het hier benoemen.

Fortuna-scenario?
De mens houdt van simpel. Dus als Ajax te weinig scoort en een tegentreffer incasseert, spreken we deze dagen over het Willem II-scenario. Terecht, maar daar was in het Fortuna Sittard Stadion dit keer geen sprake van. Nee, Fortuna scoorde veel te vroeg! Vlak na rust stond het alweer gelijk. Dat moet je niet doen, want dan maak je Ajax boos.

Je kunt beter zo lang mogelijk wachten met ‘scoren’, want dan is er in principe geen tijd meer. Daar zal FC Twente (1-3) het wellicht niet helemaal mee eens zijn, maar zo is het wel. Late ontsnappingen als in Enschede komen maar zelden voor, terwijl het typisch Ajax was om het in Tilburg niet te kunnen bolwerken. Geluk bij een ongeluk was dit keer misschien wel dat Fortuna zware benen kreeg, vanwege de bekerverlenging van donderdag tegen NEC.

Maar nee, dan Fortuna-uit. Mickael Tirpan werkte binnen in de 48ste minuut, waarna de Ajacieden de kans kregen om op te schakelen. Dat gebeurde gelukkig wel. Een treffer van Labyad werd nog afgekeurd wegens hands – een toefje ongelukkig – maar het raak prikken van Haller bleef wel staan. Zoals na de winterstop al zo vaak blijkt: steek je poot een keer uit! Daar komen doelpunten van en je beleeft er veel plezier aan.

Overigens willen we niet horen dat Ajax de bal in aanloop naar de 1-2 maar uit had moeten spelen wegens een blessure. Er was nul komma niks aan de hand, Ryan Gravenberch pakte gewoon de bal af, en Fortuna trapte de bal zelf ook niet over de zijlijn toen had daar de kans voor had. Dus? Sssstttt!