Kortom, het was heus best wel prettig, maar toch viel het niet mee. Dat klinkt heel verwend en dat is het ook. Dat weet ik zelf ook wel, maar halverwege de tweede helft betrapte ik mezelf erop dat ik zware ogen begon te krijgen. Dat heb ik echt nog nooit gehad in een stadion… Het was werkelijk een oase van rust in Amsterdam.

Vrijwel iedereen hield zich in de Johan Cruijff Arena keurig aan de opgelegde regels en de waarschuwing van Mark Rutte dat voetbalsupporters hun bek moeten houden zal dan ook niet aan de bezoekers van Ajax - RKC (3-0) gericht zijn geweest. Supporters lieten zich ook prima aanspreken door stewards en er was nergens gedoe.

Ook het voordragen van de opstelling verliep klinischer dan te doen gebruikelijk. Nicóóóó Tagliaficóóóóó zat een schorsing uit, dus eindigde de voordracht met de zakelijke dienstmededeling dat Antony met nummer 39 op het veld stond. Geen gejuich. Geen emotie. Niks.

Was dan alles anders? Nee! Dusan Tadic eindigde de warming-up met wat balpielerij en afwerken op een leeg doel. Of wacht… Niks leeg doel. Wat nou!? Maarten Stekelenburg bleef ook staan en pareerde de eerste bal van de aanvoerder. Dat was verdorie nog aan toe niet de bedoeling! Is dan nondeju niks meer heilig?

Nou ja, dan maar een broodje kroket bestellen bij het wandelende mondkapje met grote tas op zijn buik. Ik kreeg er een zakje mosterd bij. Het is vermoedelijk pre-corona mosterd. Het zakje was kei- en keihard. Versteende mosterd. Lekker!

Tussen het knikkebollen door genoot ik wel van Mohammed Kudus en sowieso van de glimpen waartoe dit Ajax in staat is. Kudus werd terecht door de supporters uitgeroepen tot man van de wedstrijd, maar hopelijk draait de VAR dat niet alsnog terug.

Hoe dan ook, als deze ploeg écht goed gaat draaien, dan kan het puur op het veld een heel leuk seizoen worden. Jammerlijk is wel dat de Ajacieden tegen RKC eens te meer niet leken te begrijpen hoe belangrijk doelsaldo kan zijn. Juist nu tegen de zwakkere teams.

Dit RKC had met minimaal 6-0 terug de bus in gespeeld moeten worden, maar die urgentie ontbrak en ik zakte ondertussen steeds verder weg in mijn stoeltje. Na 94 minuten schrok ik wakker van het fluitje van Bas Nijhuis.

Zijn beste actie die hele zondag.

Aanbevolen

Gekke tijden: zielsgelukkig met Ajax - RKC