Door: Roel Geeraedts

Ik mis echt alles aan de wedstrijdjes van Ajax. Afspreken met vrienden op de Berlagebrug. Fietsend naar het stadion. Ouwehoeren over leven, werk, voetbal. De rest van mijn vrienden ontmoet ik bij Jinso, vaste prik. Bier en een broodje hete kip halen bij de toko. In de veel te lange rij naar Zuid.

In het vak je 'vrienden voor 90 minuten' begroeten. Wildvreemden. Voor ons zitten altijd jongens die net na de aftrap binnenkomen. En daar maak je dan altijd grappen over. Achter ons: een vrouw die snoepjes uitdeelt en plots heel veel was afgevallen. Was ze trots op joh!

En dit zijn nog maar de gewone eredivisiepotjes. De Champions League-wedstrijden in de Johan Cruijff Arena zijn magisch. Lichtshow. Muziek: slavenkoor. Witte vlaggetjes. Iedereen vol spanning. Je ziet het in alle ogen. Glunderen: lekker om in het stadion te zijn.

Bij de topwedstrijden staan de eerste (F-side) en tweede ring uiteindelijk 'negentig minuten lang' te zingen. Daar krijg ik echt altijd kippenvel van. Gekkenhuis op de tribune! Even met de rug naar het veld. En dan omdraaien. Allemaal.

Soms kan ik met vriendenclubje op de F-side staan. Ik ben geen F-sider en ben er dan te gast, maar vind dat ook geweldig. Nog meer beleving, dichter op het veld, je cluppie steunen. Het zijn van die momenten dat niets belangrijkers is dan voetbal en je vrienden.

Ook al hou je niet van voetbal, het is echt een belevenis. Ik heb zelfs mijn vriendin een keer meegenomen. Ze heeft niets met voetbal. Maar ze vond het magisch. En nu ben ik ingeloot voor een potje tegen Heerenveen. Maar zie er ook tegenop.

Want naar het stadion gaan is zo veel meer dan alleen maar voetbal kijken. Straks ga ik met een vriend van me die dan een paar stoeltjes verderop zit.

Niet zingen. Niet juichen. Maar wel je 'bek houden'.