Tweede rode kaart in drie wedstrijden...
Er zijn genoeg seizoenen geweest waarin Ajax amper rode kaarten verzamelde, maar na drie potjes tijdens 2020/2021 staat de teller al op twee. Na Nico Tagliafico was nu Edson Álvarez de klos. De klos, ja... De Mexicaan werd 'gesnapt' door de VAR nadat hij op de enkel van Loïs Openda was gaan staan. Het zag er lomp en onbeholpen uit, maar ja... daar houdt Pol van Boekel dus geen rekening mee.

Het voelt als een zware straf. Je dient situaties altijd om te draaien: hadden we een rode kaart geëist als de enkel van Álvarez het slachtoffer geweest? Waarschijnlijk niet... Helemaal uit het niets kwam een rode kaart trouwens niet, want Ajax moest diverse keren aan de noodrem trekken. Perr Schuurs liet zijn mannetje al een keer lopen, waarna Mohammed Kudus goed ingreep met een gedurfde tackle. En Álvarez zelf raakte vroeg in de wedstrijd al eerder onhandig een Vitesse-knie.

Zo kan het gebeuren dat Ajax iets meer dan tweederde van zijn eredivisiewedstrijden tot dusver in ondertal heeft gespeeld. En ook de wederom gewisselde Zakaria Labyad zal er niet vrolijk van zijn geworden. Het liep tegen Sparta (0-1) goed af en tegen Vitesse evenzeer, maar vraag niet hoe. De Arnhemmers waren met elf tegen elf al de gevaarlijkste ploeg en sneden keer op keer door de verdedigende stellingen van Ajax, maar het numerieke voordeel uitbuiten op het scorebord bleek teveel gevraagd.

Vitesse heerst tijdens eerste kwartier
We hebben het kwartiertje rust gebruikt om bij te komen, maar ook na het eerste kwartier moesten we al eventjes kalmeren. Waarom? Vitesse heerste. Het gebeurt niet vaak dat een subtopper als uitploeg in de JC Arena domineert, maar Vitesse maakte wel erg duidelijk dat het aanwezig was.

Oussama Tannane dribbelde vanaf de aftrap langs een blik verdedigers alsof ze er niet stonden en ook in het directe vervolg was het Vitesse dat de lakens uitdeelde. Het was dan ook geen toeval dat Ajax het zelfs in balbezit moest afleggen: 44 tegenover 56 procent. Dat wordt zelden vertoond! Ja, in een topper misschien een keer. Maar thuis tegen Vitesse? Nee, onze welgemeende complimenten.

Die complimenten moeten we ook uitdelen van Andre Onana, die er zo'n beetje persoonlijk voor verantwoordelijk was dat Ajax overeind bleef. De doelman leek een magneet in zijn handschoenen te hebben, want keer op keer eindigde de bal in zijn veilige handen. Onana's redding op een harde kopbal van Oussama Darfalou was weergaloos!

Zelfs toen voelde je al: Onana heeft het zo druk dat het schoonhouden van zijn doel eigenlijk teveel was gevraagd... Zelfs het vasthouden van de 1-1 was geen uitgemaakte zaak. Eli Dasa stond al op het punt om juichend weg te lopen, maar hij trof toch echt de paal, haha. Je kunt ook opmerken dat karma op zijn plaats was vanwege iets te veel arrogante acties tijdens de tweede helft.

Voorsprong tegen de verhoudingen in
Soms zit je te wachten totdat Ajax scoort, soms kun je amper geloven dat er een doelpunt te vieren valt en dat is een uitstekend voorbeeld. Het is veelzeggend dat Onana ook hier een hoofdrol speelde door de bal snel vooruit te gooien. Ajax schakelde soepeltjes om en via Antony, de mee opgekomen Noussair Mazraoui en Quincy Promes lag de bal na een fraai uitgespeelde aanval in het netje. Dit tot vreugde van Onana, die een sprint inzette tot voorbij de middenlijn.

Het bleek een glimp van waar Ajax nog altijd toe in staat is, maar zoals we helaas al moeten stellen: het was een glimp... Promes kwam vanuit zijn rol als nummer tien dit keer beter uit de verf, omdat het spel meer golfde en er dus meer ruimte voor hem lag in vergelijking met RKC-thuis, maar de wisselwerking met de punt van de aanval was opnieuw niet optimaal.

Van een tandem Promes/Labyad was helaas geen sprake, er kon geen goede verbinding tot stand worden gebracht. Je ziet zoiets in de openingsfase van het seizoen wel vaker. Zo'n idee dat keer op keer wordt geprobeerd tot er helaas conclusies getrokken moeten worden. Die kant lijkt het met Labyad als spits ook op te gaan.

Als je de 1-0 al niet zag aankomen was een live-wedje op de 2-1 al helemaal geen sinecure. De durf van Kudus gaf de doorslag omdat hij het – aangespeeld vanuit een doeltrap – aandurfde om het hele veld over te steken en de bal bij Antony te bezorgen. Van een presenteerblaadje was geen sprake, maar de rechtsvoor vond de verre hoek en kon zijn feestje vieren!

Mazraoui als lichtpuntje
Terwijl Sergiño Dest in verband wordt gebracht met Bayern München en FC Barcelona kun je ietwat oneerbiedig stellen dat hij amper wordt gemist. Dit heeft alles te maken met die andere rechtsback in de selectie: Mazraoui! Na een moeizaam vorig seizoen heeft de Marokkaans international de stijgende lijn weer te pakken. Dat is een aangename verrassing!

Mazraoui was vorig seizoen soms wel fit, maar zeker niet fris. Die frisheid lijkt nu terug, hij oogt ook een stukkie ontspanner en doet weer goede dingen. Een frisse rechtsback kan Ajax goed gebruiken, al is het maar omdat de Europese top als een aasgier boven die andere optie cirkelt.

Hopelijk krijgt Mazraoui het na de eerste potjes wel iets gemakkelijker, want het is zo simpel nog niet om als ondertal van een tiental de rechtsbackpositie in te vullen.