De verslaggever van de NOS werd precies elf jaar geleden op pad gestuurd om het opstappen van Marco van Basten te duiden. Van Basten vond zichzelf, toen de landstitel definitief uit zicht was geraakt, niet langer meer de juiste trainer voor Ajax.

Het was de tijd waarin Van Basten werd uitgemaakt voor 'pannenkoek'. Die derde ster, daar doe je het voor! Maar we moesten wachten. Lang wachten. Soms dacht je zelfs: die derde ster komt er nooit meer. Precies zo voelde Gerri zich toen het nieuws doorkwam over het vertrek van Van Basten.

Het had overigens weinig gescheeld of Gerri stond die dag helemaal niet bij de Amsterdam Arena. Nee, Gerri was ziek. Maar de plicht riep. En Gerri is een Ajacied. Bestaat er een betere manier om je boosheid weg te spoelen dan met een bijdrage voor het journaal? Nee, natuurlijk niet.

Dus slikte Gerri wat paracetamol en ging hij op pad. Gerri schoot tijdens de repetitie al aardig uit zijn slof, zo lazen we later in dit artikel. En eenmaal live, kort na 20.00 uur, deed hij het nog eens dunnetjes over. “Dit is de ultieme crisis, een deconfiture, een onttakeling...”

Zo ging het maar door. Alle frustraties kwamen eruit. Het waren zware tijden. “De afgelopen, zeg maar, ruim tien jaar, sinds de verhuizing van De Meer naar deze megalomane vliegende schotel, waar nog geen gras wil groeien, is het almaar minder gegaan. Wat wil je ook in zo'n tent die zo is bedacht dat het gras er letterlijk niet groeit?”

En nee, ook dat was nog niet alles. “Wie weet! Wie weet volgend jaar. Je weet het maar nooit hè. De bal is rond, zullen we maar zeggen,” vervolgde Gerri, die na een verhandeling over een nieuwe trainer voorspelde dat die ergens halverwege A en Z uit het alfabet zou komen. Dat klopte! Het werd Martin Jol.

“Ga troost zoeken, Gerri,” luidde de onderkoelde afsluiter van nieuwslezer Philip Freriks in de studio. Dat troost zoeken is waarschijnlijk goed gelukt, want Gerri verwoordde het gevoel van de gemiddelde Ajacied zo goed dat hij in Amsterdam maandenlang werd getrakteerd op gratis bier.