Het was ergens in 1994, in de krappe, knusse bestuurskamer van Ajax in De Meer. Het was in de tijd dat Ajax uit zijn jasje begon te groeien en de huiskamer aan de Middenweg toch echt te klein werd. Het grote voordeel was dat je in de drukte nog eens iemand tegen kon komen als er na weer een overwinning achteraf een klein drankje werd gedaan.

Ingefluisterd door Gerard Holsheimer, administrateur van Ajax, wist Van Gaal ook precies bij wie hij moest zijn. “Opeens stond Van Gaal naast me en sloeg zijn arm om me heen. 'Ik heb gehoord dat ik met u iets kan regelen,' zei hij tegen mij. Ik dacht: wat gaan we nu krijgen? 'Ik wil graag weten wat ik moet doen om in die rondvaartboot te komen,' vroeg Van Gaal.”

Van Gaal stelde die vraag aan Ine van Brenk, die in functie in de bestuurskamer aanwezig was. Van Brenk werkte bij de gemeente Amsterdam, als beleidsmedewerker Openbare orde en Veiligheid, en was vanuit haar rol in 1988 betrokken bij de huldiging van het Nederlands elftal na het gewonnen EK. Die schitterende beelden had de trainer van Ajax natuurlijk gezien. Dat wilde hij ook.

• Vierde man van toen: ‘Van Gaal had naar de tribune gestuurd moeten worden’

“Kampioen worden is een beetje weinig, nietwaar? Je moet minimaal de Champions League winnen om een rondvaart te krijgen,” luidde het antwoord van Van Brenk. “Afgesproken,” reageerde Van Gaal op zijn beurt. Je kunt als beleidsmedewerker best veel gedaan krijgen, maar zomaar eventjes een rondvaart door de Amsterdamse grachten toezeggen? Zo simpel werkt dat natuurlijk niet.

“De volgende ochtend kwam ik burgemeester Schelto Patijn tegen. Ik vertelde in de parkeergarage van het stadhuis gelijk wat er was gebeurd: Van Gaal kwam dus bij me staan en zus en zo. 'Dat is gemakkelijk toegezegd, zo'n rondvaart, want dat gaat-ie toch niet halen', aldus Patijn.” En over tot de orde van de dag.

Maar ondertussen. Kwartfinales, halve finales, finale. De vraag van Van Gaal en het antwoord van Van Brenk kwamen steeds vaker ter sprake. “Als ik 'm win, gaan we het toch wel doen,” vroeg Van Gaal verschillende keren. En toen brak het moment aan waarop moest worden besloten: wel of geen rondvaart? “Patijn was een echte voetballiefhebber en vond het geweldig, dus toen er een knoop doorgehakt moest worden, zei hij gelijk: we gaan het doen! Hij zat in 1988 niet in de boot en gunde zichzelf ook wel een feestje,” vervolgt Van Brenk 25 jaar na dato.

Vanwege de vele voorbereidingen 'voor het geval dat' vertrok het vliegtuig naar Wenen zonder Van Brenk. Normaal gesproken was ze zeker van de partij geweest, maar nu dus niet... De plicht riep. Ze moest in Amsterdam blijven om alles te regelen wat met de rondvaart te maken had. Dankzij het puntertje van Kluivert waren alle voorbereidingen niet voor niks en ging Van Gaals droom in vervulling: een rondvaart! Net als Rinus Michels in 1988.

• Unieke beelden: ultieme awayday in Wenen op 24 mei 1995

Ten opzichte van 1988 was er wel iets veranderd: dit keer kwamen de winnaars eerst op het podium op het Museumplein, pas daarna werd er gevaren. Dit om de drukte in Amsterdam net iets beter te kunnen spreiden, zodat de mensenmassa op het plein niet in het gedrang terecht zou komen. De indeling van het Museumplein was ook verbeterd, maar alsnog kreeg Van Brenk even later de schrik van haar leven.

“We stonden daar op het Museumplein en Patijn zegt tegen mij: ik heb nog een cadeautje voor je, goed kijken! Het vliegtuig met Ajax aan boord kwam over en ging wiebelen, want daar had Patijn toestemming voor gegeven. Ik had geen idee en kreeg bijna een hartaanval! Ik dacht: wat gaan we hier krijgen, wat doet dat ding boven ons hoofd? Ik vreesde dat die kist neerstortte... Patijn hield wel van een geintje, om het zo maar te zeggen.”

Alles kwam wederom op z'n pootjes terecht. Na een busritje stonden de Ajacieden op het podium, om zich vervolgens uitgebreid te laten toejuichen tijdens een vaartocht door de grachten. Dit was een 'echte feest', aldus Jari Litmanen. De spelers op de ene boot en Van Gaal... op een andere boot.

• ‘Doodzenuwachtige’ Van Praag herinnert zich felicitaties Berlusconi nog goed

Van Brenk: “Van Gaal wilde niet op de boot met de spelers, hij voer erachteraan. Met de burgemeester. Van Gaal samen met Patijn. Hij wilde apart toegezwaaid worden. Dat konden we regelen, ook geen probleem. 1988 was geweldig, maar Ajax is Amsterdam... Al die mensen in hun spijkerbroek en een rood/wit shirt erboven. Het was prachtig. Rood/wit is mooier dan oranje.”

Of Van Gaal er een beetje van genoot? Gevraagd naar zijn allermooiste moment neemt hij ons in de Ajax Life-special niet mee terug naar die memorabele 24 mei in Wenen, maar naar een dag later, in Amsterdam. “Die boottocht, dat is bij mij de mooiste herinnering,” aldus de trainer.

“Het waren ongelooflijk veel mensen, meer dan een miljoen, zo leek het, die langs de grachten stonden. Dat is toch ongehoord? Jong en oud. Ik zag ook oudere mensen die amper konden lopen langs de kant staan. Die hebben dus grote moeite gedaan om ons te kunnen zien. Mensen hingen uit ramen, stonden op woonboten, zwaaiend. Hun emotie maakte mij weer emotioneel.”

En dat allemaal omdat Van Gaal ergens in 1994 al die ene vraag stelde. “Wat moet ik ervoor doen om in die rondvaartboot te komen?”