Het zegt nog niet zo gek veel, maar onderaan de streep verstevigde Ajax zelfs de koppositie in de eredivisie. Ajax won zelf met 4-0 van PEC, terwijl Vitesse op 1-1 bleef steken tegen sc Heerenveen. Al is het misschien wijzer om naar PSV te kijken, dat een achterstand van drie punten had en heeft.

Hoe dan ook, ondanks de nodige mutaties en dun bezette bank – dit als gevolg van blessures en pijntjes – pakte Ajax 'gewoon' drie punten en kon Erik ten Hag tevreden zijn. Tijd voor input van @11tegen11!

Expected Goals en pitch plot
We zijn de laatste wedstrijden door Ajax niet bepaald verwend, maar tijdens PEC-thuis werden we getrakteerd op 'het oude normaal'. Dit was een wedstrijd zoals Ajax er zoveel speelt in een seizoen en waarvan je hoopt dat het niets minder is dan de standaard. Gelukkig maar, al voelde het dit keer als een extra opluchting.

Met twee Europese verliespartijen en een zeldzame thuisnederlaag nam de twijfel toe. Al helemaal als je daar nog alle afwezigen bij optelt. Op basis van de xG en het pitch plot merk je hier gelukkig helemaal niets van. Kijk eens hoe de overmacht van Ajax trapsgewijs wordt uitgedrukt en hoe fraai de doelpogingen zijn gebundeld in dikke stippen in het strafschopgebied.

Als je een wedstrijd speelt met winstkans van 97 procent, zit het allemaal wel snor. Het aantal van maar liefst 20 twintig van binnen de 'zestienmeter' stelt ook gerust, evenals de waarde van 4,24 Expected Goals. De boel wordt niet eens geflatteerd door een penalty en kwam goeddeels tot stand op basis van open spel. Nee hoor, dikke prima!

PEC zette hier weinig tot niets tegenover, al waren wij pas echt gerust op een goede afloop toen het klokje lekker door tikte tijdens de tweede helft en de 'wapenstilstand' intact bleef. Ajax hoefde niet zo heel nodig meer, de gasten konden niet beter. Ryan Gravenberch zorgde met de fraaie 4-0 voor het slotakkoord. De kleinste kans op een doelpunt leverde de mooiste goal van de avond op.

Passmaps
Of maakte Klaas Jan Huntelaar al na zeven minuten het mooiste doelpunt? Er lijkt stiekem sprake van een heel aardige connectie tussen Antony en Huntelaar, want de Braziliaan creëert de laatste wedstrijden mooie kansen voor 'KJH'. En tegen PEC vloog de bal eindelijk weer eens binnen. Wat je niet terugziet in gortdroge statistieken is dat Huntelaar pas richting doel keek na het koppen van de bal. Prachtig! Kunnen we van genieten!

Je ziet echter wel iets anders terug in de statistieken en dat is het gebrek aan cohesie onder de voorwaartsen die stonden opgesteld. Tussen de vier aanvallers wordt er onderling slechts één lijntje getrokken: van Dusan Tadic naar Huntelaar. Dit komt deels door het vele balbezit voor Ajax en dus de opbouw in algemene zin, maar ook van dunne lijntjes waren we vrolijk geworden. Helaas was de connectie grotendeels afwezig.

Dit moet beter in andere wedstrijden, anders kom je in de problemen. Met 49 en 46 passes waren Quincy Promes en Tadic toch echt wel degelijk relatief veel aan de bal. Huntelaar kwam tot 20 verstuurde ballen en Antony noteerde er slechts 36, maar de Braziliaan was wel bijzonder vrijgevig.

Als hij in het spel werd betrokken, liet Antony meteen zijn invloed gelden. De rechtsbuiten speelde 4 sleutelpasses, scoorde en noteerde twee assists! Vanuit die 20 passes (nauwkeurigheid 86 procent) zorgde Antony bovendien voor de meeste 'progressive passing' – ballen in de diepte dus – en dat was heus niet omdat hij met verre voorzetten strooide. Nee, dat waren er slechts 4.

Ter vergelijking: Tadic trapte 15 voorzetten, maar dat leverde helaas geen assists op. Wel vinden we vijf ballen van zijn voet terug onder het kopje 'sleutelpasses'. De passnauwkeurigheid van Tadic was bijna twintig procent lager dan die van Antony: 86 om 67 procent. Kortom, Antony was zeer effectief, terwijl we hopen dat Tadic wat meer zijn momenten kiest. Kwaliteit boven kwantiteit.

Wat valt er verder op? Nou, een aantal zaken. Promes kwam tot vijf schoten, waarvan vier op doel, maar speelde totaal niet als nummer tien. Een nummer tien dient de aanvallers te bedienen, maar dit ontbrak eraan. Promes werd van achteruit vrij goed gevonden door Daley Blind en in mindere mate Sean Klaiber, maar verder? Niets, zoals we net al eventjes aanstipten. Het is inmiddels sowieso de vraag geworden wanneer we Promes terugzien. Deze prestatie was echter onvoldoende.

Kop en staart van het elftal opereerde hierdoor losjes van elkaar, al probeerde Gravenberch het echt wel. De middenvelder fungeerde op de linkerflank als verdeelstation, maar het is opvallend om te zien dat Gravenberch en compagnon Davy Klaassen niet aan elkaar worden gelinkt. Wat een geluk dat de centrale verdedigers diagonale passes speelden, anders was het wel erg voorspelbaar geworden.

Over de voorzichtige vorming van een hoefijzer maken we ons dit keer niet zo druk. Waarom niet? Als je zo dominant bent ten opzichte van je tegenstander, is het belangrijker om een gaatje te vinden in de teruggetrokken defensie. Dit gebeurt dankzij goed positiespel, het laten rondgaan van de bal en toeslaan waar een gaatje valt. Kortom, voor nu niet te zwaar aan tillen. Hoe dramatisch de passmap tegen Atalanta ook was.

Halfspaces en Zone 14
De hierboven benoemde opvallende zaken komen terug als we inzoomen op de aanvalsdrift van Ajax. Grappig genoeg werden drie van de vier doelpunten hier 'ouderwets' geboren. Maar in beide plots zie je links vrij veel passes naar buiten, waaruit een deel van de vele voorzetten werd gegeven. Tadic kwam dus tot 15 voorzetten, Tagliafico gaf er ook nog eens 4.

Het verschil tussen de activiteit links en rechts is vrij groot. Dit valt vooral op bij de passlijnen in de halfspaces. Links wordt er nog wel eens iemand diep gestuurd, rechts niet. Het is dan ook niet zomaar dat het doelpunt van Antony tot stand kwam nadat hij naar links was uitgeweken en toen diep werd gestuurd.

Dit terwijl Antony op zijn eigen rechterflank wel werd gezocht, maar pas tegen de zijlijn werd gevonden. En de Braziliaan is niet per se het type speler voor krijt aan de schoenen, zoals dat vroeger zo mooi heette. Het was in zekere zin jammer dat hij met Kenneth Paal de beste PEC-verdediger als sta-in-de-weg richting het doel trof. Want anders...

Hoe dan ook zijn de cijfers van Antony hartstikke knap. Er werd aan tafel bij Rondo beweerd dat hij nu al een soort miskoop is, maar dat doen wij echt af als onzin, hoor. De cijfers onderschrijven dit: Antony is na Suarez de snelste Ajacied met vijf doelpunten en vijf assists. Luis Suarez lukte dit binnen zeven potjes, Antony had er elf voor nodig.

En dit is een nieuweling, in een ander continent, ondanks een blessure en op twintigjarig leeftijd. Daarbovenop hebben we ook nog eens het idee dat Antony een betere tandem vormt met Mazraoui dan Klaiber, want hij moest tegen PEC vrij veel zelf uitzoeken.

Miskoop? Laat ons niet lachen!