Slechtste optreden sinds Groningen-uit
Er zat een duidelijke stijgende lijn in het spel van Ajax. En thuis tegen FC Twente leek op voorhand de lastigste opdracht die in de eredivisie resteert voor de winterstop. Des te teleurstellender was het spel dat Ajax op de mat legde. Het was ondermaats, niet goed, plichtmatig en er zat geen enkele verrassing in. We hebben amper een soepel en vlotte aanval gezien.

Het was veelzeggend dat Blind behalve de opbouw ook nog het vrijspelen van aanvallers moest verzorgen. Het lukte de verdediger in de eerste helft een aantal keer wonderwel, maar dan ontbrak het vervolg weer. Rechtsvoor Dusan Tadic werd diverse malen goed gevonden. Maar ja, net niet dus. Allemaal net niet. De geluksfactor gaat dan wel een heel grote rol spelen. En geluk dien je nog steeds af te dwingen. Geluk komt niet zomaar van de boom vallen, zou Tadic uitdrukken.

Het laatste kwartier van de eerste helft leek het er iets meer op bij Ajax. Het moest wel, het was immers op achterstand gekomen, maar die opleving bleek van korte duur. En verder dan een paar halve kansen kwamen Ten Hags elf niet. Geen wonder dus dat er niet werd gescoord. Een fikse tegenvaller, mogen we wel stellen. Andere toppers hadden het ook lastig met Twente en wellicht moeten we redeneren dat de tukkers het vermogen hebben om toppers slecht te laten lijken. Daar kun je leuk wat puntjes mee oprapen, zo blijkt.

Ajax was juist zo lekker bezig. Zes overwinningen op rij en het ene doelpuntenfestijn na het andere, maar dat was zaterdagavond snel vergeten in de Johan Cruijff Arena. Er diende een bittere pil te worden geslikt en weg is de koppositie, evenals de voorzichtig opgebouwde marge op de concurrentie in de eredivisie.

Kansen te over... voor Twente
Een keertje op achterstand komen kan gebeuren, als je het maar repareert. Dat deed Ajax. Tadic benutte een penalty en tot zo ver niks aan de hand. Nog een halfuurtje te gaan. Doorgaan dus, zou je denken. Nou, van dat doordrukken kwam dus mooi niets terecht... De onwijze ruimte die Ajax liet achter de verdediging werd door Twente uitstekend benut, maar niet uitgebuit.

Nee, Danilo had tot twee of drie keer toe de winnende op zijn schoen en liet 'm daar. Het bijzondere is natuurlijk dat de Twente-spits, die dit seizoen al negen keer scoorde, in feite onder contract staat in de Johan Cruijff Arena. Dat geeft een extra lading aan zijn gemiste kansen. Want wat waren het dotjes, ongelooflijk! Andre Onana had er echt geen antwoord op gehad, maar de ballen van Danilo gingen niet tussen de palen.

En als je niet binnen het doelkader mikt, kun je ook niet scoren... Vraag maar aan Menig, die eerst miste in kansrijke positie, maar uiteindelijk in de slotfase alsnog het vonnis velde. Hij legde de bal achter Onana opnieuw in de lange hoek. En eigenlijk kunnen we niet anders zeggen dan dat het terecht was.

Promes heeft het echt even niet...
We moeten het hebben over de vorm van Quincy Promes. Of beter gezegd: het gebrek eraan. Wat is er aan de hand? Promes zit er het hele seizoen al niet lekker in. Sinds de connectie met Hakim Ziyech werd verbroken, heb je weinig meer aan Promes. Zijn basisplaats was hij al kwijt, maar het wordt nu nog erger: behalve de vorm is ook zelfvertrouwen ver te zoeken. Het was fnuikend om te zien dat Promes gewoon niet durfde.

De linksbuiten – Promes was al op links gezet om hem comfortabel te laten voelen – kan via goed druk zetten een bal afpakken, maar vrije doorgang richting doel niet aandurven. Waarom niet, wat scheelt eraan, Quincy? Op zich kan het nog prima zijn om een balletje breed te leggen, maar nu niet. Los hiervan, het balletje breed was zo slecht dat Tadic vanuit kansrijke positie in de achteruit moest...

We lichten dit moment er trouwens niet zomaar uit, maar beginnen er vooral over omdat het zo exemplarisch is...

VVV of Emmen is geen Twente
Er beginnen alweer veel mensen te schreeuwen dat FC Twente-thuis door Ajax niet serieus werd genomen of dat de ploeg zich er anderszins gemakkelijk vanaf hoopte te maken, maar wijs dan niet direct naar de opstelling. David Neres was geblesseerd, Noussair Mazraoui ook. Dus was het weer de beurt aan Sean Klaiber. Er werd nu echt iets verwacht van de stand-in... en hij had het lastig.

Niet eens zozeer met Queensy Menig als directe tegenstander – ook niet bij de treffer van Menig – maar vooral in balbezit viel het tegen. De tandem met Klaiber/Tadic vormde niet meer dan een driewieler. Tadic kwam af en toe echt wel in kansrijke positie, maar dan vooral op aangeven van Daley Blind en niet op basis van flitsend vleugelspel.

Nee, Klaiber had het lastig. Hij bleek niet zo onwijs balvast en het opstomen langs de zijlijn bleef ook al uit. Ook had hij in balbezit telkens te veel tijd nodig, want het duidelijkst bleek toen hij de gelijkmaker op zijn schoen had. Helaas bleef het lossen van een schot uit. Later gaf hij wel de 'assist' voor het penaltymoment van Zakaria Labyad.

Nee, tijdens deze sinterklaasavond werd duidelijk dat er wel degelijk verschil zit tussen Mazraoui op rechtsback of Klaiber als vervanger. Dit is niet direct bedoeld om Klaiber af te vallen, maar wie weet neemt de waardering voor Mazraoui nu een beetje toe.