In de ruim 25 jaar waarin ik af en aan intensief met Ajax te maken had, ontmoette ik markante Ajacieden. Mannen die leefden voor het voetbal en door hun humor, toon en liefde voor de bal en het spelletje indruk maakten. Bob Haarms was een echte, net als Rinus Michels, Ton Pronk en Louis van Gaal. Ik wil Tonny Bruins Slot in dat rijtje plaatsen.

Wat een genoegen was het deze man gekend te hebben. Boordevol ervaringen en voetbalverhalen, die begonnen toen hij speler werd van DWS uit de Spaarndammerbuurt en samengevat via FC Amsterdam, Ajax, PSV en Barcelona en nu helaas te vroeg weer eindigden in onze hoofdstad.

Uiteraard is bekend dat hij de meesterscout was die Ajaxtrainers van informatie voorzag. De laatste club die hij professioneel fileerde was Liverpool, in dit seizoen. Misschien minder bekend was dat hij in 2000 ook een tijdje trainer-coach was van Jong Ajax.

In die tijd sprak ik hem uitgebreid voor het Ajax Magazine. En dan bedoel ik echt uitgebreid. Laat Tonny praten en hij stopt makkelijk veertien woorden in één dozijn. “Ik ben volledig opgegroeid met voetbal, thuis, in de buurt, alles was voetbal.” En dan nam hij je mee naar allerlei momenten en anekdotes uit het rijke Amsterdamse voetbal, op straat en op de velden.

Ook over Bursaspor (de eerste club die hij Europees voor Ajax scoutte), over de Europa Cup 2-finale tegen Lok Leipzig, over hoe Ronaldo echt uiteindelijk bij PSV belandde en over… “Nou, we zijn nog niet klaar, denk ik zo,” stelde hij met een knipoog toen ik tijdens het interview al aan mijn tweede cassettebandje was begonnen. Een tweede afspraak volgde. Hij had zoveel te vertellen…

Ik was een paar dagen bij een winters trainingskamp van toen nog Ajax 2 in Callantsoog. Met spelers als Mark Stuut, Daniel Cruz, Kevin Bobson, Aaron Mokoena en Christopher Kanu. Maar ook Jan van Halst, bij Ajax 2 geparkeerd, en als senior mee op kamp.

Lopend naar de training attendeerde Bruins Slot mij op een jongen, geen Ajaxspeler, die verderop een balletje trapte met vriendjes. “Zag je dat linkerbeen, zag je dat?” riep hij tegen mij. Het oog van de meester. Zo keek hij altijd nét even scherper naar de interactie tussen de bal en de bespeler. Dat was zijn kracht - oog hebben voor iets waar normale stervelingen geen idee van hebben.

Maar als je het alleen over zijn meesterlijk oog hebt, doe je Bruins Slot tekort. Hij had 1001 oefenvormen als trainer, was nooit saai en had de warmte die in deze tijden te vaak ontbreekt. Een goeie Amsterdamse grap, een mooi wijntje op z’n tijd, vrolijkheid en een fijn verhaal. Ook dat gaat Ajax echt missen, verwacht ik.

Oké, nog één anekdote dan. Ik liep met twee wonderschone vrouwelijke collega's op het Arenadek, naar een vergadering. Van boven, uit de kantoorramen zag Bruins Slot ons gaan. Hij maakte meteen het kenmerkende gebaar van Johan Cruijff, met de handen die voor elkaar langs gaan, dat 'wisselen' betekent.

Ik moest in de wissel, deze keer. Met een heerlijke lach er achteraan, ontwapenend. Het oog van de meester.